"της φωτιας οι μαγοι"

Από τα πέρατα της γης
φέραν της φωτιάς οι μάγοι
ονείρατα φιλόξενα
μήπως και σπάσουνε οι πάγοι

Στη φωτιά ρίχνω όλα τα ταμένα
όνειρα πάρτε με μαζί κι έμενα
να χαθώ σε τραγούδια περασμένα
κάπου εκεί όσα έχω χρεωμένα ζω

Μήπως θαρρέψει ο άνθρωπος
και ψάξει στα χαμένα
και βάλει χώρια τα καλά
χώρια τα στερημένα

Στη φωτιά ρίχνω όλα τα ταμένα
όνειρα πάρτε με μαζί κι έμενα
να χαθώ σε τραγούδια περασμένα
κάπου εκεί όσα έχω χρεωμένα ζω

Από τα πέρατα της γης
φέραν της φωτιάς οι μάγοι...


μηπως θαρρεψει ο ανθρωπος..αι ψαξει στα χαμενα..
ποσα χανονται..καθημερινα..καθε λεπτο..
δακρυα που ανεβαινουν στα ματια και κατεβαινουν 
σαν κομπος στον λαιμο..
αραγε ζουμε οσα μας ειναι χρεωμενα?
και η αδικια?η θλιψη ο πονος..
ποσος πονος αναλογει στον καθενα?
ποσο πονο εχουν ταξει στον καθενα μας και τον δεχτηκε 
πριν ξεκινησει την ζωη?
και πως μετριεται ο πονος?
με δακρυα?με τρελα?με γελιο?με σιωπη?
με χιονι?με βροχη?
ενω υπαρχουν μοναδες μετρησης γιατι για τον πονο δεν υπαρχει?
γιατι δεν εχει διαστασεις?συντεταγμενες?
και περιθωριο σφαλματος?
ισως η κοινωνια μας να ηταν πιο ευθυγραμμισμενη αν γνωριζαμε πως να μετραμε τον πονο..
την θλιψη..το σκοταδι..
ισως απλα να μετραμε την αντανακλαση τους..
αυτο που τα αλληλοσυμπληρωνει..
δεν μετραμε σκοταδι ομως μετραμε φως..
γιατι ομως τοτε το φως λειπει?και δεν το φερνουμε πισω.

.