θυμαμαι που εγραφα στον υπολογιστη..

απαντουσες οτι τα γραμματα μου ηταν απροσωπα..

με ποναγε οτι μπορουσες να με επικρινεις και δεν εχανες αφορμη

να μου δειχνεις την δυναμη σου..

λεω να σου στειλω ενα γραμμα..γραμμενο στο χερι..

να μπορεις να μυρισεις το χαρτι..

διαβαζα τα γραμματα σου στην βροχη και εκλαιγα..

το χαρτι μουτζουρωνε και η ψυχη μου μαυριζε..

σαν ερωτικη ιστοριουλα ακουγεται..

μα ποτε δεν ηταν τετοια..

απλα εβλεπα μια αχτινα φωτος στην ψυχη σου..

μεχρι να γραψεις κατι και να θυμηθω ποσο φτηνος ησουν..

περασαν χρονια καμια φορα σε σκεφτομαι..

καμια φορα σκεφτομαι εμενα οταν σε εψαχνα..

καμια φορα δεν με γνωριζω..

καμια φορα σκεφτομαι πως ποτε δεν σε ηξερα..

ισως λιγο τα σχεδια και τις λεξεις σου..

εxω πεσει σε ενα βαθυ πηγαδι..

βλεπω μοναχα σκοταδι..

λυπη και θυμο..

ψαχνω μια ηλιαχτιδα λογικης..

ηρεμιας..

παντα η τρελα μου εκανε την υπερβαση

μα αυτη την φορα σαλταρε..

και εχασα τον δρομο προς τον ουρανο..

αυτοι που με αγαπουν που χαθηκαν?

εγω που τους αγαπω που χαθηκα?

ο λαβιρυνθος πως μπερδευτηκε ετσι?

ο μιτος κοπηκε και εξοδος δεν υπαρχει..

καμια φορα ερχεται και με κοιταει με τα μεγαλα του ματια..

οταν ειμαι λυπημενη δακρυζει

και η καρδια μου σπαει..

ξερεις πως ειναι να κρατας την καρδια και τα ματια καποιου?

τα καρφωνει στην ψυχη μου και την βουλιαζει..

ειμαι λυπημενη ειναι λυπημενος

ειναι λυπημενος και λυπαμαι..

ο κυκλος δεν κλεινει

ξερεις θα κανω την υπερβαση..

οτι δεν λυνεται κοβεται..

και οχι μονο στις λεξεις..