και σταματησα να το βαζω συνεχεια στα ποδια
και σταματησα και να παιζω με ξυλινα σπαθια
σταματησα και να συντηρω και την βροχη μεσα μου
και ηρθε ενας ηλιος να τα σκεπασει ολα
και σταματησα και τα ψεμματα
αρχισα τις αληθειες και τα χαμογελα
και τοτε ο ουρανος εγινε μαυρος
τα συννεφα κατεβηκαν χαμηλα
και ο ηλιος αρχισε να παιζει
οποτε ερχεται το σκοταδι χανεται
μολις φευγει ομως το σκοταδι γινεται πυκνο
και φοβαμαι στο σκοταδι..
το ποτηρι στο χερι ολο γεμιζει
οταν γεμισει θλιψη και ξεχειλισει
να θυμηθω να το πιω
ασπρο πατο..
Από παιδί θυμάμαι προσπαθώ
να κλέψω το γλυκό μέσα απ' το βάζο
με ξύλινα σπαθιά να πολεμώ
και μια ζωή στα πόδια να το βάζω
Μα ό,τι μας δένει στα παλιά
είναι οι κακές συνήθειες
το νιώθω τώρα καθαρά
πως είναι αργά γι' αλήθειες
Όλη μου η ζωή συνένοχη και πώς γουστάρω
τα πιο μεγάλα ψέματα στα πιο αθώα βλέμματα
όλη μου η ζωή συνένοχη και πώς γουστάρω
κάτι απογέματα με καφέ και τσιγάρο
Από παιδί θυμάμαι προσπαθώ
στα λάθη μου φτηνά να τη γλιτώσω
μου μάθαν να φοβάμαι ό,τι αγαπώ
και μια ζωή να φεύγω πριν να δώσω
Μα ό,τι μας δένει στα παλιά
είναι οι κακές συνήθειες
το νιώθω τώρα καθαρά
πως είναι αργά γι' αλήθειες
Όλη μου η ζωή συνένοχη και πώς γουστάρω
τα πιο μεγάλα ψέματα στα πιο αθώα βλέμματα
όλη μου η ζωή συνένοχη και πώς γουστάρω
κάτι απογέματα με καφέ και τσιγάρο
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comment:
και ακόμη γουστάρω ξέρεις...
Την καλησπέρα μου
Post a Comment