Tuesday, February 23, 2010

κακες συνηθειες

και σταματησα να το βαζω συνεχεια στα ποδια
και σταματησα και να παιζω με ξυλινα σπαθια
σταματησα και να συντηρω και την βροχη μεσα μου
και ηρθε ενας ηλιος να τα σκεπασει ολα
και σταματησα και τα ψεμματα
αρχισα τις αληθειες και τα χαμογελα
και τοτε ο ουρανος εγινε μαυρος
τα συννεφα κατεβηκαν χαμηλα
και ο ηλιος αρχισε να παιζει
οποτε ερχεται το σκοταδι χανεται
μολις φευγει ομως το σκοταδι γινεται πυκνο
και φοβαμαι στο σκοταδι..
το ποτηρι στο χερι ολο γεμιζει
οταν γεμισει θλιψη και ξεχειλισει
να θυμηθω να το πιω
ασπρο πατο..




Από παιδί θυμάμαι προσπαθώ
να κλέψω το γλυκό μέσα απ' το βάζο
με ξύλινα σπαθιά να πολεμώ
και μια ζωή στα πόδια να το βάζω

Μα ό,τι μας δένει στα παλιά
είναι οι κακές συνήθειες
το νιώθω τώρα καθαρά
πως είναι αργά γι' αλήθειες

Όλη μου η ζωή συνένοχη και πώς γουστάρω
τα πιο μεγάλα ψέματα στα πιο αθώα βλέμματα
όλη μου η ζωή συνένοχη και πώς γουστάρω
κάτι απογέματα με καφέ και τσιγάρο

Από παιδί θυμάμαι προσπαθώ
στα λάθη μου φτηνά να τη γλιτώσω
μου μάθαν να φοβάμαι ό,τι αγαπώ
και μια ζωή να φεύγω πριν να δώσω

Μα ό,τι μας δένει στα παλιά
είναι οι κακές συνήθειες
το νιώθω τώρα καθαρά
πως είναι αργά γι' αλήθειες

Όλη μου η ζωή συνένοχη και πώς γουστάρω
τα πιο μεγάλα ψέματα στα πιο αθώα βλέμματα
όλη μου η ζωή συνένοχη και πώς γουστάρω
κάτι απογέματα με καφέ και τσιγάρο

1 comment:

πνευμα said...

και ακόμη γουστάρω ξέρεις...

Την καλησπέρα μου