Monday, June 2, 2008


κοιταζεις εξω..οχι στο εξω εξω απο το μεσα..απλα εξω στον ουρανο..χανεται η ματια..αγγιζει τον οριζοντα..εκεινο δηλαδη το σημειο οπου το γαλαζιογκρι του ουρανου αγγιζει το γκρι των πολυκατοικιων..αφηνεις την ανασα σου στο τζαμι..σηκωνεις το δαχτυλο και ζωγραφιζεις ενα σχημα..αντιγραφεται αυτοματα στον ουρανο..σε ενα λεπτο χανεται παλι σαν να μην υπηρξε..σου θυμιζει κατι αυτο?
τα λεπτα που χαθηκαν σαν να μην υπηρξαν ποτε?
τις σχεσεις που εγιναν και τελικα χαθηκαν σαν να μην εγιναν ποτε?τα χαμογελα που σβησαν σαν να μην υπηρξαν ποτε?
και οι φιλιες σου?οι θυσιες που εκανες για χαρη τους οι διαλογοι μεχρι τα χαραματα τα γελια και τα μεθυσια και αυτα χαθηκαν σαν να μην υπηρξαν ποτε?οταν θα φυγω και εγω θα ειναι σαν να μην υπηρξα ποτε?και αν μεινω στην σκεψη καποιων μοναχα που με ενιωσαν λιγο παραπανω ποιο προσωπο μου θα διαλεξουν να εχω στην αναμνηση τους?ποια απο ολες μου τις μασκες θα χρησιμοποιησουν να καλυψουν το φαντασμα μου?ατελειωτες διαδρομες ατελειωτες εικασιες..παντα το ιδιο ερωτημα..υπαρχω?ρωτας και ξερεις..σιγουρα δεν υπαρχεις..ακατανοητη υπαρξη..ντυμενη με ενα συννεφο ερωτηματικο..αφηνεις λεξεις ψιχουλα να προλαβει η ψυχη να φτασει στο καστρο του μυαλου..η νυχτα τα σκεπαζει για να μην τα βρει..και το φεγγαρι ριχνει το φως του να κανει το δρομο της πιο ευκολο..ξεκλειδωνει η πορτα και μπαινει στο καστρο..ανοιγει τα συρταρια των σκεψεων και των αναμνησεων..τοσος χρονος πακεταρισμενος σε κουτακια..βλεπεις ολη σου την ζωη να περναει μπροστα απο τα ματια σου..ολες εκεινες τις επιλογες που ενστικτωδως η μετα απο πολυ σκεψη η φοβο εκανες η επελεξες να μην κανεις η σε αναγκασαν να κανεις η σε φοβησαν να μην κανεις..-μην ξεχνας τα γιατι δεν εχουν σημασια- ολες αυτες οι επιλογες σε εκαναν αυτο που εισαι σημερα..και αληθεια πες μου το αγαπας αυτο που εγινες η ακομα κλεινεις τα ματια μπροστα στο ειδωλο σου το πρωι?αντεχεις να το κοιτας?ελπιζω να το αγαπας..στο ευχομαι γιατι ξερεις..μοναχα αυτο εχεις..κανενας τροπος να του ξεφυγεις..η μηπως και αυτο ειναι μυθοπλασια?θυμαμαι μια ταινια οπου ο πρωταγωνιστης καθε μερα ζουσε την ιδια μερα ξανα και ξανα προσπαθωντας να μην επαναλαβει τα ιδια λαθη..αν και εμεις λοιπον ζουμε σε ενα συμπαν σε pause rewind and replay?αν ολος ο χρονος ειναι μια μερα?οπου αρχιζει το πρωι και τελειωνει το βραδυ..το βραδυ παταμε το rewind σβηνονται οι μνημες και ξαναρχιζουμε να βιντεοσκοπουμε πανω στο ιδιο σημειο..αν στα αληθεια καποια προσευχη εισακουστηκε και ο χρονος σταματησε.. τοτε στα αληθεια εισαι ευτυχισμενος με την μοναδικη μερα που εχεις ζησει?η ακομα βλεπεις σαν οριζοντα το κομματι του ουρανου που αγγιζει σαπιες πολυκατοικιες?

18 comments:

Eric Draven said...

εύχομαι να μπορέσεις κι εσύ κι εγώ και όλοι μας να δούμε πέρα από το σύννεφο, πέρα από το γκρίζο των πολυκατοικιών, πέρα από την ομίχλη στο τζάμι...

κι αν πάλι όχι, ο ρόλος που παίζουμε στον καθημερινό θίασο της ζωής, να τελειώσει με εμάς πρωταγωνιστές και όχι κομπάρσους σε παραστάσεις άλλων....

Να είσαι καλά.

Talisker said...

-pause rewind and replay

again..and again..


-καλοριζικο
-καλη νεα αρχη!

Unknown said...

αντικατοπρισμοί ειδώλων που φαντάζουν υπάρξεις σ' έναν κόσμο που μπορεί να είναι και όνειρο...

καλησπέρα...

φιλιά βρόχινα...

πνευμα said...

Κάνε μια παύση και ξεκουράσου

Ζήσε το σήμερα , ονειρέψου το αύριο , αναπόλησε το χθές

και να θυμάσαι πως ακόμη και το γκρίζο έχει χρώμα αυτό που του δίνεις εσύ!


Καλησπέρα

η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα said...

pause, rewind and replay, σωστά...

Δεν ξερω τι να πω έχω σταματήσει για λίγο να σκέφτομαι. Παρά μόνο τα λόγια σου πιο κάτω, όλα αυτά τα "Είμαι εδώ για σένα..."

rip1708 said...

** eric μου
εσυ με γνωρισες εδω σε αυτο τον πλανητη..αν ειχες προλαβει τον προηγουμενο που ειχα πριν εκραγει θα ηξερες οτι παντα αυτο αναρωτιομουν αν θα προλαβω να πρωταγωνιστησω στην ζωη μου..
ποιος ξερει ισως καποτε να βρω τον τροπο..

rip1708 said...

** καλη μου talisker
μελωδια γλυκια το περασμα σου σε ενα ξυλινο κουτι με μια αλικη να γυριζει γυρω γυρω και να κοιταει τον κοσμο..
σε ευχαριστω

rip1708 said...

**νεραιδα μου
και εσυ μου ελειψες..
αυτον τον κοσμο ψαχνω που μπορει να ειναι και ονειρο..
χαρισε τον μου με λιγη νεραιδοσκονη

rip1708 said...

**πνευμα μου
μαχαιρια τα χρωματα ταλαιπωρουν τα γυμνα μου ματια..διαλεγω το μαυρο και χανομαι στην γλυκα της νυχτας..ξερεις απο ολα αυτο προτιμω και ας με φοβιζει λιγακι..ποιος ξερει ισως μια μερα να πλασω και εγω μια ευχη που να χωραει τα φτερα μου και να δωσει ζωη στα ονειρα μου..

rip1708 said...

** κοπελα
πιο ομορφα τα αισθηματα οταν δεν σκεφτεσαι πιο αγνα πιο αληθινα
χαμηλωσε και αλλο να βρεις τον αγαπημενο σου ειναι ακομα εκει

Σπύρος said...

Ερωτήσεις και προκλήσεις...ας τις δούμε κατάματα..ΧΑΙΡΟΜΑΙ πολυ που ανοιξες παλι Blogaki και ευχομαι να κρατησει :) φιλια καλημερα

dim juanegro said...

ευτυχισμένος με μία μοναδικη μέρα
με κάποια στιγμή
όποια στιγμή;
αυτός ο χρόνος, άραγε εγκλωβίζει, φοβίζει ή απλά νομίζει κι αυτός κι εγώ μαζί;
Βουτάμε στις μνήμες μας και γράφουμε
άλλοτε ζούμε κιόλλας
αντί να γυρίζουμε σαν ηλιοτρόπια μια από εδώ μια από εκεί
ακολουθώντας το φως
και στο σκοτάδι τι;
μόνο κρυφτό και πεταχτά φιλιά;
για κατάφαση ξεκίνησα
σε ερώτηση κατέληξα ξανά.
Μόνο να φανταστώ μπορώ πως σε εκείνη την μοναδική μέρα, δεν θα χρειαζόμουν μάσκα, φάκα και τράκα.
Θα ήθελα να μην χρειαζόμουν, για να είμαι ειλικρινής, περίπου...
Καλησπέρα...

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ said...

Στο ίδιο έργο ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ.
Εύχομαι στον απολογισμό μας, να έχουμε μείνουμε όλοι ικανοποιημένοι από την παράσταση της ζωής μας.

Χαίρομαι που σε ξαναβρίσκω

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Γιώργος Ποταμίτης said...

Ρωγμή απέραντου χρόνου
μια σαλαμάνδρα σκέψη ακινητεί
και εκτινάσσει στη ρωγμή γλώσσα από ύλη
Η χαραμάδα κλείνει στη στιγμή
να την αρπάξει απ΄τα χείλη
μα ο βίος είναι πιο γοργός
και η σαλαμάνδρα θα ξεφύγει…
κάποτε ανοίγει ο καιρός
και πέφτει καταγής μια ρόγα από σταφύλι
τότε η σκέψη-σαύρα γρηγορεί
κι όπως η πτώση άνοιξε μια τόση δα μικρή σχισμή
η γλώσσα γλύφει στη στυφή ρωγμή
εκείνη την πανάρχαια στιγμή
που πότε γίνεται γκρεμός και πότε της ζωής η πύλη…

rip1708 said...

** καλε μου lock heart χαιρομαι που σε ξαναβρηκα και ας ειναι σε αλλον πλανητη και ας μου μοιαζει πρωτογνωρος..βρισκω παλι αυτους που αγαπησα..φιλακια

rip1708 said...

αυτος ο χρονος τυλιγει και σενα και τον χρονο και ολα μαζι..στο φως γυριζεις στο σκοταδι ζεις..πεφτει γλυκα και αγκαλιαζει την μασκα σου..σαν τις σειρηνες σε παρασερνει να την βγαλεις..τον νου σου το πρωι θα εισαι παλι ενηλικος θα θελεις και αλλα θα εισαι και αλλα..

rip1708 said...

** γλαρενια μου
και εγω χαρηκα που με ξαναβρηκες :)
μακαρι να ειμαστε πρωταγωνιστες ελπιζω να ηταν ομαλη η προσγειωση στον καινουργιο μας πλανητη..
φιλακια

rip1708 said...

** γιωργο μου
δεν ξερω γιατι αλλα μου θυμισε εκεινο τον ινδιανικο μυθο της γεννησης οπου ελεγε οτι ο πρωτος ανθρωπου βγηκε απο μια ρωγα σταφυλι..ποσο πιο απλα θα ηταν ολα τοτε..χωρις γκρεμους χωρις ζωη..
καλη σου μερα και καλως σε βρηκα ξανα και σενα