ειναι οι λεξεις ειναι οι στιχοι ειναι και η μουσικη που μου λιωνουν την καρδια..αφηνουν αυτον τον κομπο να λυθει να γινει γλυκα και δακρυ..δεν αντεχεις τετοια ομορφια..νιωθεις λιγος να κατεχεις την γνωση και την χαρα στο χερι σου..στην παλαμη σου..το φεγγαρι μισο στον ουρανο..τα αστερια αφαντα..ηταν οι λεξεις στο βιβλιο που συντροφευαν τον πονο και το αιμα..ποταμια αιμα το βιβλιο..σαν να κυλησαν στην καρδια μου και στο πνευμα..και ηρθε και η μουσικη με αυτην την φωνη που λιωνει το μαυρο..σαν να μην την ειχα ακουσει τοσες φορες..σαν νανουρισμα..τοσος πονος..κρυμμενος σε μια γλυκια νοτα που ετριξε στο λαουτο..υγρα ματια..υγρη ψυχη..στην παλαμη μου εχει μεινει μια σταλα ανθρωπια..κυλησε το αιμα και εγινε νερο που εγινε παλιρροια και χειμαρρος στην ψυχη μου..το αλκοολ στο ποτηρι συντροφευει το βραδυ μου..η κραυγη της νιοτης τρεχει στα ανοιγμενα μου χερια σαν αμμος..μια ματια βαθια..ενα χαδι καρδιακο..μια κλωστη τα δενει ολα..σαν συμπτωσεις που επλεξαν μια ασυνεχεια και ενα χαος..
"Άσπρο πουκάμισο θα βάλω απόψε πάλι
να πέσει απάνω του σαν ταύρος ο καιρός
δώσε μου μάνα την ευχή να βγω γερός
"Άσπρο πουκάμισο θα βάλω απόψε πάλι
να πέσει απάνω του σαν ταύρος ο καιρός
δώσε μου μάνα την ευχή να βγω γερός
πόλεμος είναι και χορός
και παραζάλη.
No comments:
Post a Comment