ηλιαχτιδα..

μια φορα και εναν καιρο ηταν μια ηλιαχτιδα..ηταν θλιμμενη..σκοτεινη..μωβ σε αντιθεση με ολες τις υπολοιπες..εβγαινε μονο στο ημιφως και φωτιζε το βουνο διπλα στην μεγαλη θαλασσα..ο ουρανος την αγκαλιαζε ομως εκεινη επαιρνε μονο χαρα απο τον γαλαζιο ωκεανο..φανταζοταν οτι οταν βυθιζοταν μεσα του ολα τα φυκια και τα θαλασσινα νερα ζωντανευαν..οτι οι γοργονες την θαυμαζαν ετσι αλλιωτικη που εμοιαζε και ηθελαν να την φτασουν..ο ηλιος την κοιταζε θλιμμενος που ηταν τοσο διαφορετικη απο εκεινον και το φεγγαρακι καμια φορα της εμοιαζε οταν γινοταν μπλε..σεριανιζαν μαζι στου ουρανου τα μερη..τις χαριζε αστερια να ντυνει τα πεπλα της και αστεροσκονη να φωτιζει τα ματια της..ενα συννεφο της εβαζε για προσκεφαλι να ξαπλωνει οταν κουραζεται..μια ηλιαχτιδα και ενα φεγγαρι..ποσο αλλιωτικο διδυμο..ενα σταχυ που κοιταζε μια νυχτια ενα αστερακι να πεφτει ειδε αυτο το παραξενο ζευγαρι και δακρυσε απο την ομορφια..ποσα βλεμματα..ποσα αγγιγματα..ποσος πονος απο αγαπη στα ματια..ο πονος ειναι αυτος που μας κανει αληθινους σκεφτηκε..και εγειρε νυσταγμενο στην ζεστη γη..

"αγριο μελι"

"σαραντα χρονια ανωριμος ξεφτιλας δον κιχωτης"
ειναι τοσο ανωριμο να κυνηγας ονειρα?
χιμαιρες..μαγεια και νεραιδες?
σε κατατασει αυτοματα στους τρελους στους ανυπαρκτους
ποιος ειναι ο τροπος που δημιουργεις σκεψεις?
συναισθηματα αγαπες και μιση?
πως καταφερνεις να διατηρησεις τον εαυτο σου
μπροστα στην αποδοκιμασια των αλλων?
"η τρελα μου με ξεπλυνε απο το αμαρτημα της φτηνιας"
δεν θα ηθελα να ειμαι φτηνη
ουτε τρελη θα ηθελα να ειμαι ομως νομιζω
οτι καποια πραγματα δεν μπορεις ετσι απλα να τα αποφυγεις
και αναμεσα στα δυο σιγουρα διαλεγω την τρελα
"και επανω στο καλυτερο με ξυπναγαν με βια για να με αποκοιμησουνε δασκαλοι στα θρανια"
να σου πω ενα μυστικο?
παντα σιχαινομουν το σχολειο..
να σου πω και ενα πιο μεγαλο μυστικο?
το προτιμουσα απο εδω..
ανοιγα ενα βιβλιο χανομουν σε μια εξισωση και ξεχνουσα να σκεφτω..
μαριονετα ημουν..
ετσι μεγαλωσα ετσι εζησα..
ετσι ζω..
με κινουν νηματα..
το δικο σου το δικο τους
καποιου τριτου..
τα σχοινια γαντζωθηκαν τοσο βαθια κατω απο το δερμα μου
που σαν κισσοι εισχωρησαν μεσα μου
ενωθηκαν με την ψυχη μου
με το μπορω μου και το θελω μου..
ξεχασα τι μπορω και τι θελω..
ποιο καλο ειναι το καλο το δικο μου?
"να μεγαλωσω ξεχασα και εμεινα στο ραφι..
ετσι για παντα κρατησα την παιδικη μου εικονα.."

"της φωτιας οι μαγοι"

Από τα πέρατα της γης
φέραν της φωτιάς οι μάγοι
ονείρατα φιλόξενα
μήπως και σπάσουνε οι πάγοι

Στη φωτιά ρίχνω όλα τα ταμένα
όνειρα πάρτε με μαζί κι έμενα
να χαθώ σε τραγούδια περασμένα
κάπου εκεί όσα έχω χρεωμένα ζω

Μήπως θαρρέψει ο άνθρωπος
και ψάξει στα χαμένα
και βάλει χώρια τα καλά
χώρια τα στερημένα

Στη φωτιά ρίχνω όλα τα ταμένα
όνειρα πάρτε με μαζί κι έμενα
να χαθώ σε τραγούδια περασμένα
κάπου εκεί όσα έχω χρεωμένα ζω

Από τα πέρατα της γης
φέραν της φωτιάς οι μάγοι...


μηπως θαρρεψει ο ανθρωπος..αι ψαξει στα χαμενα..
ποσα χανονται..καθημερινα..καθε λεπτο..
δακρυα που ανεβαινουν στα ματια και κατεβαινουν 
σαν κομπος στον λαιμο..
αραγε ζουμε οσα μας ειναι χρεωμενα?
και η αδικια?η θλιψη ο πονος..
ποσος πονος αναλογει στον καθενα?
ποσο πονο εχουν ταξει στον καθενα μας και τον δεχτηκε 
πριν ξεκινησει την ζωη?
και πως μετριεται ο πονος?
με δακρυα?με τρελα?με γελιο?με σιωπη?
με χιονι?με βροχη?
ενω υπαρχουν μοναδες μετρησης γιατι για τον πονο δεν υπαρχει?
γιατι δεν εχει διαστασεις?συντεταγμενες?
και περιθωριο σφαλματος?
ισως η κοινωνια μας να ηταν πιο ευθυγραμμισμενη αν γνωριζαμε πως να μετραμε τον πονο..
την θλιψη..το σκοταδι..
ισως απλα να μετραμε την αντανακλαση τους..
αυτο που τα αλληλοσυμπληρωνει..
δεν μετραμε σκοταδι ομως μετραμε φως..
γιατι ομως τοτε το φως λειπει?και δεν το φερνουμε πισω.

.

τελος οκτωβρη..