ο αλκινοος σαν σημειο αναφορας..του χρονου που περναει..
"τα γονατα μου κανουν χριτσι χριτσι..μεγαλωνω"
ασπρες τουφες απο χιονι στο μυαλο..και στα μαλλια..
χρυσο το φως του ηλιου οπως γερνει στην θαλασσα..
και μια σκεψη να σου χαιδευει το μυαλο..
να γυριζεις την γη σαν τον ανεμο..
λιγος ο υπνος..ονειρο και πραγματικοτητα αλλοπαρμενα..
που χρονος να σκεφτεις..
"η αθανασια με ξεγελασε μου πηρε το κεφαλι"
συνεβη και σε μενα..συνεβη?σε εμενα?


"Μαλακωδώς ευησυχασθής επί μακρόν
ο καλλιτέχνης επανεξετάζει την κατάσταση
πριν ξεχαστεί εκ νέου.

Τα γόνατά μου κάνουν χρίτσι χρίτσι.
Μεγαλώνω.
Το χάνω κάθε χρόνο το παιχνίδι
με το χρόνο.

Μετακόμιζα θυμάμαι μ' ένα αμάξι
Τώρα όλα τα ζητώ για να ' μαι εντάξει.
όλα δικά μου κι όλα σ' άλλους τα χρωστώ
και τα πληρώνω.

Ήταν ανάγκη; Ήταν ανάγκη να συμβεί και σε μένα;
Όλα μου μοιάζαν παντοντινά, παντοτινά, παντοτινά.

Ασπρίζουν τα μαλλιά μου κάθε μέρα.
Μεγαλώνω.
Τα ίδια είχε πάθει κι ο μπαμπάς μου σ' άλλο χρόνο.

Τα παιδιά με λένε κύριο Αλκίνοο.
Με ενοχλεί μα τελευταίως το καταπίνω.
Θα 'ρθει σε λίγο η καρδιά και τα λεφτά και να μην πίνω..
Αααααα....

Ήταν ανάγκη; Ήταν ανάγκη να συμβεί και σε μένα;
Όλα μου μοιάζαν παντοντινά, παντοτινά, παντοτινά.


Αυριανό ραμολιμέντα μου συγχώρα
τη σπατάλη
συγχώρα με την ώρα που θα δίνεις
τη σκυτάλη.

Πόσο αφελής θα μοιάζω στα δικά σου μάτια
σαν θα σου κόβουν το τσιγάρο και τ' αλάτια.
Η αθανασία με ξεγέλασε μου πήρε
το κεφάλι.

Ήταν ανάγκη; Ήταν ανάγκη να συμβεί και σε μένα;
Όλα μου μοιάζαν παντοντινά, παντοτινά, παντοτινά.

Όταν θα λέω,
πως χάθηκαν όλα στο κάθε-μέρα
Κανείς δε ζει να τον θαυμάζω.
Ξένος, στον αδυσώπητο χαβά της ανθρωπότητας
ο Χατζιδάκις μοιάζει στην προϊστορία
κι αντικατάσταση δεν έγινε καμία
Χρόνια μετά τις κηδείες των παλιών
όταν δεν θα μπορώ να γράψω ούτε τ' όνομά μου,
τα τραγουδάκια που άφησα για αργότερα
θα με κοιτούν να φεύγω
και θα γκρινιάζουν
σαν γέροι που δεν έζησαν
τότε θα ξέρω πως:

Ήταν ανάγκη; Ήταν ανάγκη να συμβεί και σε μένα;
Όλα μου μοιάζαν παντοντινά, παντοτινά, παντοτινά.

Ο γερο - Γλάυκος διάβασε σε ένα τοίχο
ο χρόνος ο πανδαμάτων
κι έκλαψε σαν παιδί.
Και ήταν παιδί."