το δωματιο σκοτεινο..απο τις γριλιες μονο το αχνο φως του φεγγαριου επεφτε..
στα χερια του κρατουσε ενα μαξιλαρι..γελωντας της προτεινε να την γλιτωσει απο το μαρτυριο της και σαν να της φανηκε ωραια ιδεα δεχτηκε..σαν μια στιγμη ολη της η ζωη παρελθον παρον και μελλον περασε μπροστα απο τα ματια της..τιποτα γλυκο να θυμαται..εκλεισε τα ματια και με μια πνοη χαθηκε..ο πονος κρατησε μια στιγμη..κοιτουσε το σωμα μπροστα του..κρατουσε ενα μαχαιρι το αιμα ειχε γεμισει το δωματιο..ολα χαθηκαν σε μια στιγμη..αναρωτιοταν αν εφταιγε η φωτια η το μαχαιρι..το παρελθον και το παρον μια κλωστα που την τραβηξε και κοπηκε το μελλον κοπηκε και αυτο...ηταν σαν να μην συνεβη..ακομα και την τελευταια της στιγμη νομιζε πως την φανταστηκε οταν προσπαθουσε καθε κυτταρο της να παρει ανασα..
και μετα ξαφνικα παραιτηθηκε..την μισησε γιαυτην της την παραιτηση..σαν να μην εφταιγε εκεινος που δεχτηκε να την σκοτωσει..σαν να μην πιεζε το μαξιλαρι πανω της..μια ξεψυχισμενη ανασα και μετα σιωπη..αρχισε να της φωναζει..μα αυτη δεν ηταν εκει..δεν υπηρχε πια..ζαλιστηκε..της φωναξε την εβρισε αρχισε να παραπαταει..δεν θυμοταν πως βρεθηκε το μαχαιρι στο χερι του ομως ειχε αναγκη να την πονεσει και ας ηξερε πως εκεινη δεν θα ηταν εκει..της εκοψε τα φτερα για να μην μπορεσει να ξαναπεταξει..το αιμα αρχισε να τρεχει ποταμι..λερωσε τα σεντονια τους τοιχους..παντα θαυμαζε τα φτερα της..μοιαζαν μαυρα σαν βελουδο..τις νυχτες τον αφηνε να τα χαιδευει..καμια φορα την κρατουσε απο τα φτερα και μαζι πεταγαν στον ουρανο..μα ο καιρος περνουσε και εκεινη χανοταν ολο και πιο συχνα μοναχη στον οριζοντα..το μελλον πεθανε σε μια λιμνουλα με αιμα το προσωπο της κατασπρο κερινο..τα ξανθα μαλλια της στεφανωνε ενα αιματινο στεφανι..τα πρασινα ματια της κοιταζαν πιο ψηλα απο το ταβανι το τρυπουσαν..την κοιταξε για μια στιγμη και υστερα χαθηκε..εσβησε σαν δακρυ και επεσε σαν αστερι στην γη..