ονειρο μεσα σε ονειρο

μια φορα και εναν καιρο ηταν ενας υπεροχος πριγκηπας..ειχε μια πολυχρωμη ευγενικη ψυχη και μια κατακοκκινη καρδια..ειχε παντα εναν γλυκο λογο να πει για τον καθενα..και μια παρηγορη κουβεντα να χαρισει σε οποιον πονουσε..ειχε ενα χαρισμα τα μεγαλα πρασινα ματια του κοιτουσαν μεσα στην καρδια καθε ανθρωπου και προσπαθουσε να βρει την μαγεια που εκρυβε μεσα του και να του την θυμισει..ο πριγκηπας αυτος ηταν ο πιο ομορφος απο ολους τους πριγκηπες του πλανητη..ειχε δυο μαγικα πρασινα ματια και το βλεμμα του ηταν βελουδινο..τα μακρια κοκκινα μαλλια του θυμιζαν φωτια..και το προσωπο του το πλαισιωναν καστανοκοκκινα γενια..η φυσιογνωμια του ηταν καθαρη και σοφη..το βλεμμα του κουρασμενο απο την αναγνωση της ψυχης των ανθρωπων..η ψυχη του καθαρη σαν γυαλι..γυαλι σκουρο ομως..θλιμμενη..καθε βραδυ που ο πριγκηπας κοιμοταν εβλεπε στο ονειρο του μια μαγισσα..ηταν τοσο ομορφη που εχανε την φωνη του..την κοιτουσε ολη την νυχτα και ολη την ημερα την συλλογιζοταν..η θλιψη του ηταν τοσο μεγαλη που δεν μπορουσε να την αγγιξει που αν δεν την εβλεπε στα ονειρα του θα εμενε ξαγρυπνος να την σκεφτεται..μολις ερχοταν το σουρουπο και ξαπλωνε στο κρεβατι του ο μορφεας ερχοταν και τον σηκωνε σαν πουπουλο και τον ταξιδευε πλαι της..την εβλεπε καθε βραδυ ξαπλωμενη σε ενα κρεβατι να κοιμαται..τα ξανθα μαλλια της απλωναν στο μαξιλαρι σαν καταρρακτης..το δερμα της κατασπρο και χλωμο οπως επεφτε πανω του το φεγγαρι..η οψη της αγγελικη και γλυκια..νεραιδοσκονη σκεπαζε τα βλεφαρα της και το μενταγιον της μαγισσας ηταν απλωμενο στο στηθος της και την φυλαγε..μωβ και πρασινοι κρυσταλλοι ηταν πλεγμενοι σαν στεφανι μεσα στα μαλλια της..καθοταν πλαι της και την κοιτουσε να ειναι βυθισμενη σε ενα ομορφο ονειρο και να αχνογελαει..την κοιταζε και ευχοταν να ηταν διπλα της στο ονειρο της..ηξερε πως η υπαρξη του δεν ηταν τιποτα παραπανω απο ενα ονειρο..και ευχοταν να ηταν το ονειρο της..καθε βραδυ καθοταν και την κοιταζε..μολις εβρισκε το θαρρος να αγγιξει τα μακρια μαλλια της χαραζε και απο την αγωνια του ξυπνουσε..ξυπνουσε ιδρωμενος στο κρεβατι του..μονος να την αναζητα και να την σκεφτεται..το μονο που σκεφτοταν ολη την ημερα ηταν το χρωμα των ματιων της..αλλοτε φανταζοταν οτι ειναι γαλαζια σαν τον ουρανο και την θαλασσα..αλλοτε σκεφτοταν οτι ειναι πρασινα σαν τα φυλλα των δεντρων..αλλοτε ευχοταν να ειναι καστανα σαν την γη και ζεστα σαν εκεινη..αλλοτε φανταζοταν πως ειναι μαυρα..σαν την θλιψη του..καθε μερα εδινε παρηγορια στους ανθρωπους γυρω του βρισκοντας την μαγεια που ειχαν μεσα τους και συλλογιζοταν την μαγισσα του..καθε βραδυ κοιταζε την μαγισσα του και εψαχνε να βρει τα ματια της για να δει την μαγεια της ψυχης της..ενα βραδυ η μαγισσα σαν να σαλεψε..τα βλεφαρα της τρεμοπαιξαν..και ξαφνικα τα ανοιξε..τα ματια της ηταν διαφανα..ασπρα..ο πριγκηπας τα κοιταξε και εχασε τα λογικα του..πηγε να της μιλησει μα η φωνη του χαθηκε..πνιγηκε στο μυαλο του..τοτε νομισε πως η μαγισσα του μιλησε..ακουσε την φωνη της σαν νερο να του ψιθυριζει..

-καθε βραδυ σε βλεπω στο ονειρο μου..καθομαι διπλα στο προσκεφαλι σου και σε κοιτω να αναπνεεις..να ονειρευεσαι και να χαμογελας στο ονειρο σου..καθε βραδυ κοιταζω την ομορφια που βγαζει η αυρα σου..και τα χρωματα της..καθε βραδυ παρακαλαω να ξυπνησεις και να σε κοιταξω για μια στιγμη μοναχα..καθε μερα αναρωτιεμαι τι χρωμα εχουν τα ματια σου και αν ταιριαζουν με τα κοκκινα μαλλια σου..ξερω πως με καταραστηκαν να ζω μακρια σου..πως η ζωη με αναγκασε να σε συνανταω μοναχα οταν εσυ θα κοιμασαι..μα η αγαπη ειναι περα απο καθε καταρα..η αγαπη ειναι πανω απο καθε ονειρο..και εκανα ενα ξορκι για να μπορεσω να σε συναντησω..γιατι ηξερα πως εσυ εισαι πριγκιπας και ξερεις να διαβαζεις τις ψυχες μαγια ομως δεν μπορεις να κανεις για να με ξυπνησεις απο το ονειρο μου..μοναχα που θα πρεπει να διαλεξεις αν θα θελεις να ζεις στο δικο μου ονειρο η στο δικο σου..και εσκυψε και τον φιλησε..

ο πριγκηπας δακρυσε..η καρδια του πηγε να σπασει απο την ευτυχια..τοτε ομως ξυπνησε..

ξυπνησε και ενιωσε τοσο μονος..στον υπνο του εκλαιγε..δεν θυμοταν τι ονειρο ειχε δει..ενιωθε τοσο λυπημενος και ευτυχισμενος..ενιωθε μια ζεστη στην θεση της καρδιας..ομως δεν μπορουσε να θυμηθει τι ηταν αυτο που τον εκανε να δακρυσει..

i want to be someone else or i will explode

ενας υπεροχος αδειος παλιατσος με φτηνη ψυχη..

salt

"No life, no life without a fall

Now the wind has swept us all Down to this mission wall And the love, THE LOVE WE PRAY TO KEEP

HAS BURIED US SO DEEP AND ME SINGING THE SAME SAD SONG HOW I FELL INTO HIS ARMS

HIS WARM AND LOVING ARMS She said: You can never be free You can never be like me Now I'm a mad dog and I'll be Now you honey on my tree Whether sweet tomorrow In the mellow wallow Oh THERE IS STILL TIME TO BORROW

and in the mellow wallow, yeah We will never have it al

TONIGHT I AM SCREAMING AT THE WALL Peel the paint of my window rail Touch, material has no choice Peel the paint off with my voice Curse this city's deplex song Now I'm sleeping on the floor Honey I'm soaking wet and Oh they're coming out, they're coming out, they're coming for me As long as we are free We'll be doomed to live and die Under the great suburban sky And I'll always holler In the mellow wallow Oh there's still time to borrow And in the mellow wallow Jesus Heaven, heaven head of hell You are treating me quite well Washed me up upon a shore Now I'm scratching down your door ALL THE WORDS BECOME MY HANDS COLD AND BROKEN ON THE FLOOR Peeling gooseflesh off your back Pulling back your long black hair Now this beauty is my queen Skinny arms so very slow A perfume neck and a blanket so small Oh, what beauty, oh what bridge I will sleep tomorrow And in the mellow wallow Oh, there's still time to borrow And in the mellow wallow Oh, and I fall to be controlled Lost and swept away I will always wait it out Won't you listen now Let me sleep tomorrow inn We'll never have it all Now the wind has swept us all Down to this mission wall And see, the rhythm is your hand Speed the rhythm, speed the band This is the bright amphetamine sky "

ριχνεις στις πληγες σου αλατι

να πονεσεις λιγο παραπανω

να φυγει το σκοτωμενο αιμα της καρδιας

να μπορεσει να χτυπησει ξανα

μα εκεινη δεν χτυπαει και το ξερεις δεν θα ξαναχτυπησει

λιγες αδειες λεξεις μοναχα εμειναν

ανυπαρξια..

"and so it is..just like it should be.."

ολα τελικα τελειωσαν..οπως αρχισαν..ξαφνικα..

ο κυκλος εκλεισε..σαν παραμυθι.."i think its Saturday.

I keep thinking of the way that we were met
Feels like its a fairy tale
You re the princess the most beautiful Ive seen
I am just a prince
I can make you play
I can make you smile
I can make you safe in my foolish arms
Youre my sweetest kiss
Youre my immortality
Youre my pretty world spins inside my little mind little mind
Now were kissing and were saying to each other
Just a little I do
But the thing is what we really want
It cannot be said
And I promise I will never let that death
Take you from me anyway
Ill throw us stars, stars. Stars
To wish well never die
Youre my brightest sun
Youre my crystal sea
Youre my loudest rhythm
Beats inside my heart
I will make you laugh
I will make you fly to the shinny skies where
Where well live in happiness"

και ζησαν αυτοι καλα και εμεις καλυτερα..

μονο που μονο αυτοι τελικα εζησαν καλα..

η ιδια απαισιοδοξια..

προσωπα που ζεις αγαπας κρεμιεσαι απο πανω τους..

τους οριζεις ευτυχια ζωη

και μια μερα μαθαινεις να υπαρχεις χωρις αυτους..

μα γινεται?πως γινεται?

ποτε δεν καταλαβα πως βγαινουν οι ανθρωποι απο την ζωη μας..

πως ενας ανθρωπος που υπηρχε διπλα σου με καθε τροπο

με ολους τους τροπους τωρα δεν υπαρχει..

λυπη θλιψη ανυπαρξια..

"ησουν παραθυρο που αντεξε στου αερα την ορμη..

μα λυγισε στα αρωμα του μαη.."