la solitudine..

ειναι καποιες νυχτες που η μοναξια ειναι πιο μεγαλη..και τοτε θυμαμαι τα λογια του.."οι συγκρισεις φερνουν πονο"..και ειχε δικιο..και θυμαμαι παντα ακολουθουσα την συμβουλη του..καποιες νυχτες ομως σαν και αυτη..με γονατιζε το παραπονο..και ξερω πως ακουγεται πολυ μικρο..ομως ζηλευα..αληθεια ζηλευα..ολες εκεινες τις στιγμες που δεν μπορεσα να εχω..ολες εκεινες τις φορες που ο χρονος απλα χαθηκε..και ακομα χανεται..και ειναι και στιγμες που σκεφτομαι τι ηθελα και τι χρειαζεται..και αληθεια τα πιο ομορφα πραγματα στην ζωη ειναι τα πιο απλα και ισως απλα χρειαζεται να απλωσουμε το χερι να τα αγγιξουμε..ισως παλι καποιες φορες ακομα και αυτο μοιαζει εξαιρετικα πολυπλοκο..οι πιο ομορφες στιγμες μας ειναι αυτες που ονειρευτηκαμε..οι πιο αξεχαστες ειναι αυτες που μας πληγωσαν περισσοτερο..και πιο ανεκτιμητες ηταν αυτες που ζησαμε..δεν ξερω γιατι παντα ομως συμβαινει..αυτες ειναι που κρατανε τοσο λιγο και δεν ξεθωριαζουν ποτε απο το μυαλο..και ειναι παντα τοσο λιγες..ο χρονος εχει μια ιδιαιτερη ιδιοτητα..εξατμιζεται μπροστα στην ομορφια και παγωνει μπροστα στην ασχημια..