ειναι ο ηλιος που καιει το βραδυ
μια ψυχη που μοιαζει με χαδι
μια λαμψη ξαφνικη μια ματια μαγικη
ενα δεντρο πρασινο που μοιαζει με αερα
ενα λουλουδι κοκκινο που μοιαζει με αιμα
μια στιγμη που κραταει μια μερα
ο χρονος που τρεχει και τελειωνει η μερα
τελος και αρχη ως την ακρη του χρονου
μια ροδα που γυριζει ως την ακρη του δρομου
δρομος ατελειωτος που καθρεφτιζει την σκεψη
σκεψη ξεκαθαρη αγνη σαν καθρεφτης
καθρεφτης τα ματια την ψυχη να φεγγουν
φεγγουν οι αγγελοι τα ονειρα κλεβουν
κλεφτης στιγμων το ονειρο μοιαζει
μοιαζουν οι εικονες μας γινονται ενα
ενα σαν δυο σταγονες στη λιμνη
λιμνη τα δακρυα που πια δεν υπαρχει
στεγνωσαν τα δακρυα αναμνηση μειναν
εμειναν οι εικονες σου παρουσια ντυθηκαν
ντυθηκαν και οι μερες κοκκινες μοιαζουν
κοκκινα τριανταφυλλα διαρκως μοιραζουν
απο του μυαλου σου το πατο
και ακομα πιο κατω σκεψεις σαν σφαιρες
αρχιζουν οι μερες και τελειωνουν
με σενα..
