tag:blogger.com,1999:blog-31228905148465145512024-03-13T18:55:53.028+02:00δεν ξερω..rip1708http://www.blogger.com/profile/05568913187574146737noreply@blogger.comBlogger74125tag:blogger.com,1999:blog-3122890514846514551.post-59909033149293648282016-08-02T21:24:00.000+03:002016-08-02T21:24:03.617+03:00suspicious minds..<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
λιγη μπυρα..λιγο ασημενιο φεγγαρι..και η μοναξια μου..οι σκεψεις μου.. το κουβαρι ακομη του μυαλου μου.. αυτά που θελω..η καρδια μου που σφιγγεται στο παθος.. και ο αγωνας δρομου να το βαλω στα ποδια.. να αγγίξω την ζωη μου.. την ζωη μου που μου εκλεψα.. λιγο ακομη.. λιγο ξανα.. λιγος φοβος..η αγαπη.. η παντοτινη..αυτη που σε γονατιζει σε αλλαζει.. αυτη που ερχεται και γεμιζει την ημερα σου και την νυχτα σου με φεγγαρια και φως.. που για αυτη την αγαπη ξεχνας οτι εισαι κανεις και θελεις.. που υπαρχεις μονο μεσα απο αυτην και για αυτην.. που καπου εκει χανεις τον εαυτο σου και ξεχνας πως εμοιαζες..και μια ημερα ξυπνας.. και βλεπεις που το κυμα σε ξεβρασε.. και κοιτας πως εγινες..ποιοι ειναι γυρω σου..πως μοιαζει η μερα σου..και ψαχνεις τον εαυτο σου..αναμεσα σε χιλιομετρα μεσα σε αυτοκινητα.. σε αγνωστους.. μεσα σε αεροπλανα που καθε που πατας τρεμουν τα ποδια σου.. και σφιγγεις τα δοντια και λες.. οχι σημερα.. δεν θα με λυγισει ο φοβος ουτε σημερα.. ακομα φοβασαι να πιασεις τιμονι.. και φοβασαι μηπως και η υψοφοβια σου καταληξει σαν την ναυτια που σε πιανει οταν κοιτας την διαχωριστικη γραμμη να σε κοιταει ειρωνικα.. ποσες φορες θα κλεισεις τα ματια και θα βλεπεις τον τοιχο να ερχεται καταπανω σου.. και κλεινεις τα ματια και η καρδια φτερουγιζει καθως το εδαφος χανεται κατω απο τα ποδια σου.. και φορας την μασκα.. αυτη που παντα χαμογελαει.. και βρισκει ενδιαφεροντα και εχει πραγματα να πει αρκετα για να μην την πουνε βαρετη.. small talk.. και λιγα για να μην κουρασει τους αλλους.. παντα ευγενικη.. παντα προθυμη.. και μετα μπαινεις στην τουαλετα.. και εισαι παλι εκεινο το μικρο παιδι.. που φοβαται τις κοινωνικες συναναστροφες.. που νιωθει παντα ασχημη και λιγη και ανικανη.. και χρειαζεται καποιον να την υπερσπιστει γιατι οι ανθρωποι φευγουν παντα και κουραστηκε επειδη η φωνη ης ειναι χαμηλη κανενας να μην την ακουει.. και γυρνας πισω.. και ψαχνεις τους φιλους σου.. μα αυτοι ολοι βρισκονται μακρια..φυγανε ολοι..εφτιαξαν τις ζωες τους..οι ζωες των αλλων.. σαν τις ταινιες που βλεπαμε παλια.. και οι φιλοι σου τωρα ειναι αλλοι..και αναρωτιεσαι αν ειναι φιλοι πραγματικοι.. αν ειναι για σενα και αν εισαι για αυτους..και μπερδευεσαι.. γιατι πια δεν εισαι για κανεναν.. εφυγες..και εφυγαν.. αλλαξες και αλλαξαν.. και ο ανθρωπος σου.. ψαχνεις ακομα τον πριγκιπα.. και καμια φορα τα βραδια κλαις κρυφα ακομη.. και το πρωι παλι πηγαινεις στην δουλεια.. και κρυβεις την θλιψη και τον φοβο σε μικρα κουτακια μακρια απο τα ματια των αλλων.. και ελπιζεις μια ημερα το βαρυ φορτιο μεσα σου να εξατμιστει.. ο υπνος το βραδυ να ερθει λιγο πιο ευκολα και το πρωι τα ονειρα να μην φυγουν τρεχοντας με το ξημερωμα.. να ξυπνησεις ενα πρωινο διπλα του και οι τοιχοι να ειναι μωβ.. και οι βιβλιοθηκη να ντυνει ολο το σαλονι.. να περπατησεις ξυπολυτος να κανεις καφε και να ακουσεις λιγη μουσικη και να διαβασεις το πρωτο κοκκινο βιβλιο που θα βρεις.. και διαβαζοντας το να σε παρει παλι ο υπνος.. και να ερθει να σε ξυπνησεις με ενα γλυκο φιλι.. ο elvis παιζει στο repeat.. ποια ειμαι.. αφου σου λεω τον σιχαινομαι τον elvis..<br />
<br />
<div style="background-color: whitesmoke; color: #616161; font-family: Roboto, arial, "Noto Sans Japanese", sans-serif; font-size: 15px; line-height: 25px; padding-bottom: 10px;">
We're caught in a trap<br />I can't walk out<br />Because I love you too much baby</div>
<div style="background-color: whitesmoke; color: #616161; font-family: Roboto, arial, "Noto Sans Japanese", sans-serif; font-size: 15px; line-height: 25px; padding-bottom: 10px;">
Why can't you see<br />What you're doing to me<br />When you don't believe a word I say?</div>
<div style="background-color: whitesmoke; color: #616161; font-family: Roboto, arial, "Noto Sans Japanese", sans-serif; font-size: 15px; line-height: 25px; padding-bottom: 10px;">
We can't go on together<br />With suspicious minds (suspicious minds)<br />And we can't build our dreams<br />On suspicious minds</div>
<div style="background-color: whitesmoke; color: #616161; font-family: Roboto, arial, "Noto Sans Japanese", sans-serif; font-size: 15px; line-height: 25px; padding-bottom: 10px;">
So, if an old friend I know<br />Stops by to say hello<br />Would I still see suspicion in your eyes?</div>
<div style="background-color: whitesmoke; color: #616161; font-family: Roboto, arial, "Noto Sans Japanese", sans-serif; font-size: 15px; line-height: 25px; padding-bottom: 10px;">
Here we go again<br />Asking where I've been<br />You can't see these tears are real<br />I'm crying (Yes I'm crying)</div>
<div style="background-color: whitesmoke; color: #616161; font-family: Roboto, arial, "Noto Sans Japanese", sans-serif; font-size: 15px; line-height: 25px; padding-bottom: 10px;">
We can't go on together<br />With suspicious minds (suspicious minds)<br />And we can't build our dreams<br />On suspicious minds</div>
<div style="background-color: whitesmoke; color: #616161; font-family: Roboto, arial, "Noto Sans Japanese", sans-serif; font-size: 15px; line-height: 25px; padding-bottom: 10px;">
Oh let our love survive..</div>
</div>
rip1708http://www.blogger.com/profile/05568913187574146737noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3122890514846514551.post-56045874336917045462016-02-29T20:16:00.001+02:002016-02-29T20:16:40.081+02:00all my tears have been used up<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<span style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: 100%; background-color: #ccccdd; font-family: Verdana, Arial; font-size: 13px; text-align: center;">I wanna take you somewhere so you know I care</span><br style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: 100%; box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Arial; font-size: 13px; text-align: center;" /><span style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: 100%; background-color: #ccccdd; font-family: Verdana, Arial; font-size: 13px; text-align: center;">But it's so cold and I don't know where</span><br style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: 100%; box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Arial; font-size: 13px; text-align: center;" /><span style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: 100%; background-color: #ccccdd; font-family: Verdana, Arial; font-size: 13px; text-align: center;">I brought you daffodils in a pretty string</span><br style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: 100%; box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Arial; font-size: 13px; text-align: center;" /><span style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: 100%; background-color: #ccccdd; font-family: Verdana, Arial; font-size: 13px; text-align: center;">But they won't flower like they did last spring</span><br />
<span style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: 100%; background-color: #ccccdd; font-family: Verdana, Arial; font-size: 13px; text-align: center;">And I wanna kiss you, make you feel alright</span><br style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: 100%; box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Arial; font-size: 13px; text-align: center;" /><span style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: 100%; background-color: #ccccdd; font-family: Verdana, Arial; font-size: 13px; text-align: center;">I'm just so tired to share my nights</span><br style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: 100%; box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Arial; font-size: 13px; text-align: center;" /><span style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: 100%; background-color: #ccccdd; font-family: Verdana, Arial; font-size: 13px; text-align: center;">I wanna cry and I wanna love</span><br style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: 100%; box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Arial; font-size: 13px; text-align: center;" /><span style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: 100%; background-color: #ccccdd; font-family: Verdana, Arial; font-size: 13px; text-align: center;">But all my tears have been used up</span><br />
<span style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: 100%; background-color: #ccccdd; font-family: Verdana, Arial; font-size: 13px; text-align: center;">And if somebody hurts you, I wanna fight</span><br style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: 100%; box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Arial; font-size: 13px; text-align: center;" /><span style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: 100%; background-color: #ccccdd; font-family: Verdana, Arial; font-size: 13px; text-align: center;">But my hands been broken, once too many times</span><br style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: 100%; box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Arial; font-size: 13px; text-align: center;" /><span style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: 100%; background-color: #ccccdd; font-family: Verdana, Arial; font-size: 13px; text-align: center;">So I'll use my voice, I'll be so fucking rude</span><br style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: 100%; box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Arial; font-size: 13px; text-align: center;" /><span style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: 100%; background-color: #ccccdd; font-family: Verdana, Arial; font-size: 13px; text-align: center;">Words they always win, but I know I'll lose</span><br />
<span style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: 100%; background-color: #ccccdd; font-family: Verdana, Arial; font-size: 13px; text-align: center;">And I'd sing a song, that'd be just ours</span><br style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: 100%; box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Arial; font-size: 13px; text-align: center;" /><span style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: 100%; background-color: #ccccdd; font-family: Verdana, Arial; font-size: 13px; text-align: center;">But I sang 'em all to another heart</span><br style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: 100%; box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Arial; font-size: 13px; text-align: center;" /><span style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: 100%; background-color: #ccccdd; font-family: Verdana, Arial; font-size: 13px; text-align: center;">And I wanna cry I wanna learn to love</span><br style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: 100%; box-sizing: border-box; font-family: Verdana, Arial; font-size: 13px; text-align: center;" /><span style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0); -webkit-text-size-adjust: 100%; background-color: #ccccdd; font-family: Verdana, Arial; font-size: 13px; text-align: center;">But all my tears have been used up</span></div>
rip1708http://www.blogger.com/profile/05568913187574146737noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3122890514846514551.post-79710428653119837892015-12-15T00:10:00.001+02:002015-12-15T00:10:32.413+02:00το γλυκο θλιμμενο καστρο<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
"<i>πηρε να πεφτει η νυχτα βαθια και ο αερας με πνιγει..μηχανες ξεχασμενες και αδεσποτες στου δρομου την σκονη σκεψου να ηταν το πατωμα κοσμος ασπρομαυρο και να ησουν το πιονι".. μοιαζουν οι νυχτες αδειες κουφιες κενες απο ψυχη..να ειχα μια σταλα μεσα μου απο ψυχη να μπορουσα να ζησω να μπορουσα να αναπνευσω..μενω παλι εδω γυμνη και αδεια..να πεφτω παλι σε ολα μου τα λαθη..να ειχα τοση δα ψυχη..να μπορουσα να τα αλλαξω ολα..να ειχα μια σταλα θαρρος να μπορουσα να ζητησω ολα αυτα που δεν ζητησα..να ειχα μια πρεζα μνυαλο να γλιτωσω απο την τρελα..διαδρομες μικρες μεγαλες ανουσιες..φαυλοι κυκλοι.. να γυριζεις γυρω απο τον κοσμο σαν τυφλη χρυσομυγα..πιαστηκες απο μια κουταλια ζαχαρη και τωρα δεμενος γυρνας ατελειωτα γυρω γυρω χωρις τελειωμο..γιορτες πλησιαζουν.. ντυνεις το σπιτι πιο ζεστα..η καρδια σου πως θα ζεσταθει? αιμορραγεις..εδω και καιρο που πεφτεις ολο και πιο κατω..καθε μερα ολο και πιο βαθια..σε καταπινει αυτη η κινουμενη αμμος.. κανεις να πιαστεις απο τα αστερια.. η νυχτα εχει συννεφα και αυτα δεν αναψαν.. η ανασα σου πνιχτη.. πανικος ειναι θα περασει.. και μετα πνιγεσαι παλι σε μια λιμνη... που δεν στερευει..αραγε που πηγαινουν τοσα δακρυα? εκλαψα τοσο την ψυχη μου και εμεινε μεσα μου μοναχα το κενο.. το κενο θεριευει και με καταπινει παλι.. κανω να πατησω τα ποδια μου στην γη αλλα με εχει καταπιει ολοκληρη χανω την υποσταση μου και χανομαι.. αραγε τα ονειρα μας απο τι ουσια φτιαχνονται? και οταν πεθαινουν που πηγαινουν? και οταν πεθανουν πεθαινει ενα κομματι της ψυχης μας μαζι τους? αυτο που τα ονειρευτηκε? η καποιο αλλο? για αυτο αδειαζω? απο εκει τρεφεται το κενο μεσα μου? μια φορα και εναν καιρο ηταν ενα μαγεμενο καστρο.. φτιαγμενο απο σοκολατα και ζαχαρωτα.. οι περαστικοι στεκοντουσαν και το χαζευανε.. καθοντουσαν κατω απο την σκια του πλατανου και το θαυμαζανε.. το πλησιαζαν κλεβανε ενα μικρο κομματι και εφευγαν.. το σκεφτονουσαν καμια φορα.. τον τροπο που αντανακλουσε ο ηλιος πανω στα συντριβανια απο σοκολατα.. τον τροπο που το φεγγαρι επεφτε απαλα πανω στα παραθυρα απο τα γλειφιτζουρια.. το καστρο μοναχο καθε μερα.. αποζητουσε εναν ανθρωπο να το κατοικησει.. ζηλευε τον πλατανο που συντροφευε οσους περαστικους χαζευαν το καστρο και απλα το πλησιαζαν για να κλεψουν ενα κομματι του.. περιμενε νοσταλγικα τα χρονια να περασουν χαζευοντας τον πλατανο να αγκαλιαζει τους περαστικους και καρτερουσε εναν ανθρωπο να κατοικησει και εκεινο.. εναν ανθρωπο να ξαποστασει κατω απο την δικη του σκια.. ομως οι ανθρωποι μοναχα περνουσαν απο μπροστα του για να παρουν ενα κομματι του και να φυγουν.. και ετσι μια μερα απλα δεν αντεξε την μοναξια.. δεν εβρισκε πια αιτια να κραταει τα ερειπια του ορθια.. και ενα βραδυ σαν ολα τα αλλα απλα κατερρευσε... τωρα πια στην θεση του υπαρχει μια βρωμικη λιμνη απο σοκολατα σαν βουρκος.. και κανενας περαστικος δεν θυμαται τι υπηρχε εκει μοναχα ο πλατανος καμια φορα σκεφτεται πως αν περιμενε λιγακι ισως να ειχε καταφερει να το αγγιξει με τα κλαδια του και τοτε κανενας απο τους δυο να μην ηταν αλλο μοναχος.. </i></div>
rip1708http://www.blogger.com/profile/05568913187574146737noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3122890514846514551.post-54864359166269250032015-08-26T21:46:00.001+03:002015-08-26T21:46:58.079+03:00λιμανι..<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
το πλοιο εδενε στο λιμανι..εβλεπε απο μακρια την ακτη..<br />
μια αμμουδια λευκη και η θαλασσα γυαλι..<br />
διαφανη με ενα αχνο κυμα να την αλλοιωνει..<br />
το μερος παραδεισενιο..δεν εκανε την φυγη του ευκολη..<br />
σε αυτη την ακτη που εδεσε οσο ομορφη και να ηταν δεν επαυε να ειναι αγνωστη..<br />
μαζεψε τις βαλιτσες του εκλεισε εκει μεσα μια ζωη και ενα πρωινο αναχωρησε<br />
εφυγε σαν κυνηγημενος για μια ακτη νεα..<br />
και τωρα που εδεσε ενα δακρυ ανεβαινει στην ψυχη του..<br />
νεα χωματα νεος εαυτος..<br />
το σαρακι που τοσα χρονια τον ετρωγε ξαφνικα<br />
περασε την επιδερμιδα του την εσκισε και βγηκε απο το δερμα του<br />
κοπηκε η ψυχη του στα δυο καθως αντικρισε την πραγματικοτητα<br />
και το μονο που μπορεσε να κανει καθως λεξη δεν βγηκε απο το στομα του<br />
ηταν να χωρεσει την ζωη του σε δυο διαφανες βαλιτσες και να φυγει<br />
οσο πιο γρηγορα οσο πιο μακρια<br />
ελπιζοντας πως αυτο το μακρια θα τον εβγαζε σε εναν τοπο<br />
που δεν θα χρειαζοταν να νιωθει οποτε και να ποναει..<br />
τοσα χρονια περιμενοντας ελπιζοντας ολα αυτα που ποτε δεν ηρθαν<br />
τοσα χρονια περιμενοντας λεξεις που ποτε δεν ακουσε<br />
τοσα χρονια λαχταρωντας ενα χαδι που ποτε δεν πηρε<br />
του ειχε πει καποτε πως οι συγκρισεις φερνουν μονο πονο<br />
και κλεισμενος στο καβουκι του εβγαλε τα ματια του<br />
να μην κοιταει γυρω του και ζηλευεei<br />
εκοψε τα αυτια του για να μην ακουει γυρω του και λαχταραει<br />
και ετσι εμεινε τυφλος και κουφος<br />
και καθε μερα ενιωθε και πιο μονος<br />
και ξαφνικα καταλαβε πως ετσι κουφος και τυφλος οπως ηταν<br />
κανενας δεν τον ηθελε<br />
ουτε καν εκεινη<br />
και πως ολα οσα ονειρευοταν για εκεινον και για εκεινη<br />
ετσι οπως ειχε καταντησει ποτε δεν θα ερχοντουσαν<br />
γιατι ηταν ενας σκυφτος τυφλος κωφαλαλος..<br />
η ψυχη του κοπηκε στα δυο<br />
τοσος χρονος χαμενος..<br />
την ενιωσε καπου να γελαει<br />
διαβασε για αλλη μια φορα<br />
τα λογια της για οσα ηθελε να κανει<br />
και παντα ο χρονος ηταν εναντιον της<br />
τις λεξεις της που ορκιζοταν πως παντα θα ειναι κοντα του<br />
και ας ενιωθε απο τοτε πως καθε μερα ηταν μακρια<br />
η μνημη μαχαιρι..<br />
η ληθη εγινε ο καλυτερος του φιλος<br />
το πλοιο εδενε στο λιμανι<br />
τα νεα του ματια ποναγαν απο το φως και την ομορφια<br />
τα νεα του αυτια γεμιζαν απο τους ηχους<br />
η ψυχη του ομως ηταν γερασμενη..<br />
επιασε παλι βροχη..<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-Ke-o_6NI0hncDdg48d11A-G9CFS8Ww6E0VRu2CU6hRVh40Vdt4CY4ARO0gS4dQMItferJWrL3thgmYKCyZDdfpxzm16XN0o6H9Rk9Kk6oAiQLNjSK56ufmN9_iznQ7g_yr58UcmKupw/s1600/download.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-Ke-o_6NI0hncDdg48d11A-G9CFS8Ww6E0VRu2CU6hRVh40Vdt4CY4ARO0gS4dQMItferJWrL3thgmYKCyZDdfpxzm16XN0o6H9Rk9Kk6oAiQLNjSK56ufmN9_iznQ7g_yr58UcmKupw/s1600/download.jpg" /></a></div>
<br /></div>
rip1708http://www.blogger.com/profile/05568913187574146737noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3122890514846514551.post-19607486628689622792015-07-11T20:26:00.000+03:002015-07-11T20:26:30.408+03:00η πραγματικοτητα σαν ονειρο....<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; display: inline !important; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3ShIAYnl94Rli9C8zNLyNoAAodHeKLxlBAewC1LcRnoNvC5pYsBZaLkfDuwdGJnIZGb03Yk6gMKVBL0XgM3r7b-Kb069muqI6iqED62gYGBH0anMZ1EljiG5mU40FwfSP46U_tsMvqos/s1600/20141117_071306000_iOS.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3ShIAYnl94Rli9C8zNLyNoAAodHeKLxlBAewC1LcRnoNvC5pYsBZaLkfDuwdGJnIZGb03Yk6gMKVBL0XgM3r7b-Kb069muqI6iqED62gYGBH0anMZ1EljiG5mU40FwfSP46U_tsMvqos/s320/20141117_071306000_iOS.png" width="320" /></a></div>
<b style="color: purple; font-family: 'Courier New', Courier, monospace;"></b><span style="color: purple; font-family: Courier New, Courier, monospace;"><b>κλεισμενη σε μια ησυχη ησυχια..οι μερες κυλησαν μεσα σε ονειρα και εφιαλτες..βαρια τα βλεφαρα..ειναι πολλοι αυτοι που ειπαν πως η αρρωστια μας φερνει πιο κοντα στην ανωτερη μας φυση..αλλαζουμε οπτικη και σκοπια..η βαρυτητα μεταβαλλεται αναμεσα στα δαχτυλα του χεριου μας..σαν μπαλα πεταει απο την μια ακρη στην αλλη..κυλησαν ημερες και υστερα κυλησαν και αλλες τοσες..στην αρχη δυσκολες υστερα καθε που ξημερωνε λιγο πιο ευκολες..ο θυμος μαζευτηκε σαν μια μπαλα την οποια εδιωξα μακρια μου..σηκωνοντας τα ματια κοιταζοντας την αυγη μπορεσα να δω αλλα χρωματα..χωρις θυμο μοναχα με λιγη θλιψη..τα χειλη ανοιξαν πρωτη φορα ειχαν λεξεις να πουν..και τα ματια δεν βουρκωναν μοναχα..μονο η σκληροτητα αυτου του κοσμου ακομα με τρομαζει..και ο πονος..αυτος ο πονος που δεν γιατρευεται..και βλεποντας ολους αυτους που πονουσαν αναρωτηθηκαν πως ειναι αραγε να πεθαινεις? αραγε αυτοι που πλησιαζουν το καταλαβαινουν? το αισθανονται? κλεινουν τις εκκρεμοτητες τους ετοιμαζονται γιατι το νιωθουν? ειναι ειρωνικο ισως και μακαβριο μα καθε φορα που αγοραζω κατι μοναχα μια σκεψη φτανει στο μυαλο μου.. αραγε οταν πεθανω ολα μου τα πραγματα τι θα γινουν? ποιος θα τα παρει? και αραγε αυτος που θα τα εχει θα τα θελει οσο εγω? η μικροτητα της υπαρξης.. μιας υπαρξης ψευδαισθησης.. ετσι φωλιαζουν οι σκεψεις στο μυαλο.. μικρες ευτελεις σκεψεις.. και μετα σκεφτομαι ολοι αυτοι που εφυγαν απο κοντα μας αραγε αναρωτιοντουσαν το ιδιο? εκεινη την ημερα που εφυγαν οταν ξυπνησαν το πρωι ενιωθαν καποια περιεργη ανατριχιλα? ενιωσαν τον αερα να μυριζει διαφορετικα? η ψυχρα της ανυπαρξιας τους αγγιξε το μαγουλο? μαυρες σκεψεις? και ομως δεν τις νιωθω μαυρες.. ισως μπεζ.. η σομον.. σκεψεις οπως ολες οι αλλες.. ενα μικρο ταξιδι οπως ολα τα υπολοιπα που σχεδιαζουμε.. με λιγο μακρυτερο προορισμο.. ετσι ειναι οταν ο χρονος ειναι αμετρητος στα χερια μας..το φως του ηλιου βοηθαει απλα στο μετρημα.. πρωι μεσημερι δειλινο και ξημερωμα.. αλλη μια μερα και μετα αλλη μια..μοναχα να μπορουσα να κανω ολα αυτα που ηθελα..να πω ολες τις λεξεις που φυλαξα για καποια ημερα..και νομιζω αυτη η ημερα ξημερωσε..ηρθε το πρωι και θυμηθηκα τι ειναι η αγαπη..θυμηθηκα και να το πω..θυμηθηκα πως ειναι να νιωθεις στο συννεφο.. εκεινο το πολυχρωμο που απο την μια μερια ειναι πετρολ και την αλλη μωβ με ροζ ανταυγειες..ενιωσα την απωλεια και θυμηθηκα οτι δεν χρειαζοταν ποτε να φτασει..οτι αφου εκεινος ειναι εδω δεν χρειαζεται ποτε να μεινω μονη ξανα..και για πρωτη φορα ενιωσα τοση ασφαλεια..μια ηρεμια πως οτι και αν συμβει θα υπαρχει η αγκαλια του να γειρω την νυχτα που ερχονται οι εφιαλτες..και μετα ανοιξα τα ματια..και το ονειρο δεν ειχε τελειωσει..ειχε γινει πραγματικοτητα..και ειναι αληθεια πως παραμυθια δεν υπαρχουν..ισως ουτε μαγισσες η νεραιδες..ομως ολος αυτος ο κοσμος που διαλεγεις να τον κοιταξεις σαν καταρα η σαν ευλογια ειναι μαγικος..και η αγαπη μοναχα τον κανει αληθινο..</b></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="color: purple; font-family: Courier New, Courier, monospace;"><b><br /></b></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBA5o_ltlL8Ej7Hf0pfk1E1rVjLyID9bZWs7ZTBxKxEWlQCi3v_xkApCDxY3B-2C6latkL8ka3YPmk80X4FWkzZTdfjUFdFDGGvxlFcXAHK7IJWAO5tAdXaRn-xmMveaF2r_hyphenhyphenH2WLvtU/s1600/11011292_10153341970050768_6168334624224756016_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBA5o_ltlL8Ej7Hf0pfk1E1rVjLyID9bZWs7ZTBxKxEWlQCi3v_xkApCDxY3B-2C6latkL8ka3YPmk80X4FWkzZTdfjUFdFDGGvxlFcXAHK7IJWAO5tAdXaRn-xmMveaF2r_hyphenhyphenH2WLvtU/s320/11011292_10153341970050768_6168334624224756016_n.jpg" width="239" /></a></div>
<br />
<br /></div>
rip1708http://www.blogger.com/profile/05568913187574146737noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3122890514846514551.post-88975270376837919662015-04-16T20:58:00.002+03:002015-04-16T20:58:21.315+03:00ψυχη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: left;">
<span style="color: #660000; font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: x-small;"><b>θυμηθηκα μια κουβεντα μας ενα ανοιξιατικο απογευμα.. και οπως σου ειχα πει και τοτε.. ψυχη υπαρχει..</b></span></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: #660000; font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: x-small;"><b><br /></b></span></div>
<div style="line-height: 90%; margin-bottom: 0pt; margin-left: 0in; margin-top: 6.8pt; text-align: left; text-indent: 0in; unicode-bidi: embed; word-break: normal;">
<span style="color: #660000; font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: x-small;"><b>"Η αρχαία
ελληνική φυσιοκρατία των προσωκρατικών δεν είχε μια πραγματική έννοια της ψυχή
και γι’ αυτό δέχτηκε μια ουσία –ο αέρας κατά τον Aναξιμένη ή η φωτιά κατά τον
Ηράκλειτο– ως αρχή της ζωής του σύμπαντος και επομένως και του ανθρώπου.Ο Πλάτωνας
διετύπωσε την πλήρη θεωρία της ψυχή: είναι ουσία άυλη, άφθαρτη και επομένως
αθάνατη· από αυτήν εξαρτώνται η γνώση και η ηθικότητα του ανθρώπου.Ο Αριστοτέλης
όρισε την ψυχή μορφή μιας ύλης, έτσι που το άτομο παρουσιάζεται ως αποτέλεσμα
της στενής τους αλληλοσύνδεσης. Με τον τρόπο αυτό όμως η ψυχή δεν μπορεί να
υπάρχει πλέον μετά τον θάνατο. Η χριστιανική διδασκαλία για την ψυχή, ουσιαστικά πολύ
πλησιέστερη στη θεωρία του Πλάτωνα, προσπάθησε σε όλη τη διάρκεια του Μεσαίωνα
να συμβιβάσει τον αριστοτελισμό με την αρχή της αθανασίας. Συμφωνα με
τους Εβδομήκοντα μεταφραστές της Π.Δ., η ψυχή ειναι η μεταφραση της εβραικης
λεξης nephesch που
είναι ένας πολυσήμαντος όρος. Ψυχή ονομάζεται κάθε τι έμβιο, κάθε ζώο,
συνηθέστατα όμως μέσα στην Γραφή πρόκειται για τον άνθρωπο. Δηλώνει τον
τρόπο με τον οποίο η ζωή εκδηλώνεται στον άνθρωπο. Δεν αναφέρεται σε ένα
μόνο τμήμα της ανθρώπινης ύπαρξης – το πνευματικό, σε αντίθεση προς το υλικό –
αλλά σημαίνει τον ολόκληρο άνθρωπο, ως ενιαία ζωντανή υπόσταση. Η ψυχή δεν
κατοικεί απλώς στο σώμα, αλλά εκφράζεται με το σώμα, που κι αυτό, όπως και η
σάρκα ή η καρδια αντιστοιχεί στο εγώ μας, στον τρόπο με τον οποίο
πραγματοποιούμε την ζωή. Η ψυχή δεν είναι η αιτία της ζωής, αλλά είναι κυρίως ο
φορέας της ζωή. Ψυχή είναι η ζωή που υπάρχει σε κάθε κτίσμα, όπως στα
φυτά και τα ζώα, ψυχή είναι και η ζωή που υπάρχει μέσα στον άνθρωπο, είναι και
ο κάθε άνθρωπος που έχει ζωή, ψυχή είναι και η ζωή που εκφράζεται μέσα από το
πνευματικό στοιχείο της υπάρξεώς μας, είναι αυτό το πνευματικό στοιχείο της
υπάρξεώς μας. Αλλά η φιλοσοφία της Αναγέννησης απέδειξε το
ασυμβίβαστό τους και επανεξέτασε το αριστοτελικό κείμενο ανεξάρτητα από
θρησκευτικές προκαταλήψεις.
Από τον Ντεκάρτ η ψυχή θεωρήθηκε ως ατομική συνείδηση στην οποία μπορούμε να ξαναβρούμε
τον Θεό και ως πηγή κάθε βεβαιότητας. Αλλά και ο
Ντεκάρτ δέχτηκε την ψυχή ως πνευματική ουσία. Η νομιναλιστική πολεμική που
ακολούθησε εναντίον της έννοιας της ουσίας, πρώτα τον 17o και αργότερα τον 18o
αι., αποκάλυψε ότι η έννοια της ψυχής - ουσίας είναι κενή και αδιανόητη. Συγχρόνως η εμπειριοκρατία, με την ανακάλυψη του
ψυχικού συνειρμού, επεξεργάστηκε την ιδέα της ψυχή ως δέσμης αισθήσεων. Η κατεύθυνση της
εμπειριοκρατίας επηρέασε και τον Καντ, που πίστευε ότι η συζήτηση για την ψυχή
δεν μπορούσε να καταλήξει πουθενά. Ο μετακαντιανός ιδεαλισμός μετατόπισε το
ενδιαφέρον του προς υπερατομικές οντότητες (απόλυτο Εγώ, Πνεύμα, Ιστορία), ενώ
ο θετικισμός ξαναγύρισε στην αντίληψη του συνειρμού, που υποστήριζε η
εμπειριοκρατία για την ψυχή. Η χριστιανική θρησκεία διδάσκει ότι η ψυχή είναι μια
ουσία άυλη, αθάνατη, δημιούργημα του Θεού, η οποία ρυθμίζει τη ζωή του σώματος. Συμφωνα με τον Αγιο Γρηγοριο Νυσση υπαρχει μια μορφή ύλης της ψυχής, που είναι συστατικό στοιχείο για την
προσδοκώμενη ανάσταση.Παρά ταύτα, να πούμε ότι ο άνθρωπος αποτελείται από ψυχή
και σώμα: η ψυχή είναι αυτόνομη γιατί είναι πνεύμα ενώ το σώμα είναι ύλη. «Η
ψυχή είναι το πνευματικό μέρος του ανθρώπου, με το οποίο αυτός ζει,
αντιλαμβάνεται και είναι ελεύθερος».Κατά τη διάρκεια της ζωής υπάρχει ενότητα ψυχής και σώματος
και ο άνθρωπος συνθέτει μέσα του, με την ίδια τη σωματική του υπόσταση, τα
στοιχεία του υλικού κόσμου, έτσι που αυτά μέσα από τον άνθρωπο φτάνουν στην
έσχατη τελείωσή τους και αποκτούν φωνή για να υμνήσουν ελεύθερα τον Δημιουργό.Με τον θάνατο η
ψυχή χωρίζεται από το σώμα και εξακολουθεί να υπάρχει αιώνια. Η ψυχή με την
αθάνατη φύση της μπορεί από μόνη της vα αντιπροσωπεύει ολόκληρη την ανθρώπινη
προσωπικότητα, που είναι υπεύθυνη απέναντι στον Θεό για κάθε πράξη που έκανε
στη Γη.Η χριστιανική
αυτή αντίληψη δεν βρίσκει αντιστοιχία σε όλες τις θρησκείες και ακόμα και μέσα
στον χριστιανικό κόσμο μερικές λαϊκές αντιλήψεις προϋποθέτουν ιδέες περί ψυχή
που διαφέρουν από τα διδάγματα της Εκκλησίας.Στην
ιστορία των θρησκειών διατυπώθηκαν πολυάριθμες
αντιλήψεις πάνω στο τι κατά προσέγγιση μπορεί να είναι αυτό που λέγεται ψυχή. Δυναμική είναι αυτή που
βλέπει κυρίως την ψυχή ως απρόσωπη δύναμη που κάνει το σώμα να ζει. Μερικές
φορές η δύναμη αυτή εδρεύει σε ένα μέρος του σώματος ή ταυτίζεται απόλυτα με αυτό. Άλλες φορές η ψυχή
νοείται ως ζωτική πνοή, όπως η ίδια η αναπνοή του ανθρώπου: το ινδικό ατμάν, το
ελληνικό ψυχή, το λατινικό animus π.χ., όλες λέξεις, που εκφράζουν διάφορες
αντιλήψεις περί της ψυχής, προέρχονται από ρίζες που σημαίνουν την πνοή του
ανέμου ή της αναπνοής.<br />
</b></span></div>
<div style="line-height: 90%; margin-bottom: 0pt; margin-left: 0.17in; margin-top: 6.8pt; text-indent: -0.17in; unicode-bidi: embed; word-break: normal;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: x-small;"><span style="color: #660000;"><b>Η ίδια η λέξη πνεύμα (όπως και το λατινικό spiritus),
με το οποίο χαρακτηρίζεται η ουσία της ψυχή, σήμαινε αρχικά τόσο τον άνεμο όσο
και την αναπνοή. Και στο σημείο
αυτό μπορούμε να θυμηθούμε πως και στη βιβλική περιγραφή της δημιουργίας του
ανθρώπου, ο Θεός «ενεφύσησεν εις το πρόσωπον αυτού (του ανθρώπου) πνοήν ζωής,
και εγένετο ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν» (Γένεσις, Β, 7). Περσοναλιστική αντίληψη,
αντίθετα, είναι αυτή που θεωρεί την ψυχή εικόνα του προσώπου, με μορφές που
κατά κάποιο τρόπο απεικονίζουν το ζωντανό άτομο. Χαρακτηριστική
στην περίπτωση αυτή είναι η ψυχή σκιά, της οποίας με μορφικά στοιχεία
προέρχονται από την εμπειρία των πραγματικών σκιών που ρίχνουν τα σώματα. Μια
παρόμοια αντίληψη βρίσκουμε π.χ. στην
ετρουσκική θρησκεία. Η Ψυχή ή Πνεύμα είναι μια μη-υλική οντότητα που έχει
αντίληψη και συνείδηση.Συχνά πιστεύεται ότι οι ψυχές είναι αθάνατες. Αν υπήρχε
ποτέ μια οντότητα επινοημένη για να εξυπηρετήσει τις ευχές μας, η ψυχή θα ήταν
αυτή η οντότητα. Ο άνθρωπος αποτελεί ένωση ενός θνητού σώματος και μιας
αθάνατης ψυχής, βιώνει δηλαδή τον ίδιο διχασμό με τον κόσμο. Το σώμα του είναι
ολοκληρωτικά παραδομένο στη διαρκή μεταβολή, ενώ η ψυχή του, που είναι ασώματη
και αιώνια, είναι από την ίδια τη φύση της συγγενής με τις Ιδέες. Η φιλοσοφία
είναι «μελέτη θανάτου» (Φαίδων 67d). Με την αποδέσμευσή της από το σώμα, η
ψυχή απαλλάσσεται από ένα δυσβάστακτο βάρος και μπορεί πλέον να αφιερωθεί
απερίσπαστη στη θέαση των Ιδεών.Η ανθρώπινη ψυχή έχει λοιπόν τη δυνατότητα να
έρθει σε άμεση επαφή με τις Ιδέες. Η γνώση των Ιδεών είναι ευκολότερη όταν η
αθάνατη ψυχή είναι απαλλαγμένη από το σώμα, μπορεί όμως να επιτευχθεί και κατά
τη διάρκεια της επίγειας διαδρομής της, αν η ψυχή καταφέρει να επιβάλει τον
δικό της νόμο στο σώμα και να αποφύγει τους περισπασμούς του. Τότε η ψυχή
παραμερίζει τα δεδομένα των αισθήσεων και, χρησιμοποιώντας μόνο τη νόηση,
διατυπώνει έγκυρες κρίσεις για τα υπάρχοντα πράγματα. Αυτή η έγκυρη γνώση που
στηρίζεται στις Ιδέες είναι, κατά τον Πλάτωνα, μια μορφή «ανάμνησης». Η
ενσαρκωμένη ψυχή ξαναφέρνει στη μνήμη της την άμεση θέαση των Ιδεών, που βίωσε
όταν ήταν απαλλαγμένη από το σώμα. Η μοναδική αυτή εμπειρία έχει χαραχθεί
ανεξίτηλα στην ψυχή, συσκοτίστηκε όμως, και κατά κάποιο τρόπο «ξεχάστηκε», όταν
η ψυχή επανενώθηκε με ένα θνητό σώμα. Η φιλοσοφική μύηση είναι επομένως μια
διαδικασία βαθμιαίας ανάμνησης των λησμονημένων γνώσεων της ψυχής.Ομως ο
Πλάτων, δεν πιστεύει πραγματικά ότι η αληθινή γνώση είναι ανάμνηση ισως
εφαρμοζει της προσφιλη τακτική του Πλάτωνα να προσφεύγει στην αλληγορική γλώσσα
του μύθο. Εφόσον η γνώση δεν προέρχεται
από τις αισθήσεις, πρέπει να προέρχεται από κάπου αλλού. Επομένως, ο άνθρωπος
πρέπει να διαθέτει εξαρχής, έστω εν υπνώσει, την ικανότητα να διατυπώνει σωστές
κρίσεις. Η πλατωνική ανάμνηση αντιστοιχεί σε αυτό που, πολύ αργότερα, οι
φιλόσοφοι της Δύσης θα ονομάσουν a priori γνώση.
Στην Πολιτεία ο Πλάτων θα προχωρήσει σε μια νέα διάκριση. Πιο
σημαντική από την αντίθεση σώματος και ψυχής είναι η αντίθεση ανάμεσα στα μέρη
της ίδιας της ανθρώπινης ψυχής. Η ψυχή είναι μια πολύπλοκη ενότητα, που
διαθέτει διαφορετικά μέρη και διαφορετικές παρορμήσεις. Ο Πλάτων συνειδητοποιεί
ότι, ενώ όλοι οι άνθρωποι διαθέτουν ψυχή, έχουν δηλαδή συναισθήματα,
αισθητηριακές παραστάσεις και στοιχειώδη τουλάχιστον δυνατότητα κρίσης,
ελάχιστοι είναι αυτοί που θα μπορέσουν τελικά να αφιερωθούν στον δρόμο της
νόησης. Άρα ο αγώνας δεν διεξάγεται ουσιαστικά ανάμεσα στην ψυχή και στο σώμα,
αλλά ανάμεσα σε αντίθετες δυνάμεις της ίδιας της ψυχής.</b></span><span style="color: #660000;"><b>«Τρεις είναι οι
σφαίρες, που κινείται ο φιλοσοφικός στοχασμός του Πλάτωνος: α) ο αισθητός
κόσμος, β) ο κόσμος των Ιδεών και γ) ο υπερβατικός κόσμο; της Ιδέας του αγαθού
ή του Θεού. Κεντρική έννοια της πλατωνικής φιλοσοφίας, που
απλώνεται και στους τρεις αυτούς κόσμους είναι η έννοια της ψυχής. Η πλατωνική
έννοια περί ανθρώπου, η ανθρωπολογία του φιλοσόφου, δεν νοείται χωρίς τον
αγώνα, που διεξάγεται στους διάλογους για την αξία της ψυχής και χωρίς την
μέριμνα για την παιδεία της και την μεταφυσική της τύχη και σωτηρία. Η έννοια
της ψυχής ταυτίζεται με την έννοια της προσωπικότητας του ανθρώπου, έχει
μεταφυσική ρίζα, και τούτο σημαίνει, ότι η ψυχή ως προσωπική μονάδα είναι
αιώνια. Η κατανόηση της ουσίας της ψυχής συμπίπτει με την ερμηνεία των
δυνάμεων, που την συνιστούν και γενικώς με την ερμηνεία της όλης πνευματικής
ζωής. Επειδή όμως η ψυχή και η ιδέα ανταποκρίνονται η μία
στην άλλη, η ερμηνεία της ψυχής είναι αδύνατον να γίνει χωρίς συνεχή αναφορά
στον κόσμο των ιδεών.Ο ηθικός αγώνας του ανθρώπου μέσα στην πολιτεία, όπως
και ο μόχθος του για την απόκτηση της επιστημονικής γνώσεως, είναι κεφάλαια της
ψυχικής ζωής, και αυτά είναι δυνατόν να κατανοηθούν, μόνον εφόσον αποκτήσουμε
σαφή γνώση για την ουσία της ψυχής και για τους τρόπους, με τους οποίους η ψυχή
εκφράζεται και δρα. Ο Πλάτων όμως
εκτός από την ατομική ψυχή, η οποία είναι το αιώνιο στοιχείο του ανθρώπου,
παραδέχεται και μία ψυχή του κόσμου, μία ψυχή του σύμπαντος, η οποία είναι
στοιχείο καταστατικό της δομής του κόσμου. Η έννοια αυτή
της ψυχής του σύμπαντος είναι γνήσια Ελληνική και κατάγεται από την
προσωκρατική φιλοσοφία, ενώ η έννοια της ατομικής ψυχής έρχεται από την ορφική
και πυθαγόρεια διδασκαλία <span style="line-height: 90%; text-indent: 0in;">.Όμως </span><span style="line-height: 90%; text-indent: 0in;">στον Πλάτωνα η
θρησκευτική αυτή ιδέα περί ατομικής ψυχής μεταβάλλεται σε φιλοσοφική και
θεμελιώνεται και διαφωτίζεται με κριτήρια λογικά. Η ψυχή γίνεται το κέντρο της
γνώσης και της αυτοσυνειδησίας</span><span style="line-height: 90%; text-indent: 0in;">.»Ο Πλατωνας
μέσα </span><span style="line-height: 90%; text-indent: 0in;">στο έργο «Προσεγγίσεις στον Πλάτωνα» γράφει, μεταξύ
άλλων, και τα </span><span style="line-height: 90%; text-indent: 0in;">εξής:Βρισκόμαστε
</span><span style="line-height: 90%; text-indent: 0in;">στον Φλειούντα, πόλη στα νοτιοδυτικά της Κορίνθου,
κάπου ανάμεσα στην Σικυωνίδα και την Αργολίδα, δύο ή τρεις μήνες μετά τον
θάνατο του Σωκράτους. Ένας Φλειάσιος, οπαδός του φιλοσόφου Πυθαγόρα, ο Ερράτης,
παρακαλεί τον Φαίδωνα, μαθητή του Σωκράτους και αυτόπτη μάρτυρα των τελευταίων
στιγμών του μεγάλου δασκάλου, να τού αφηγηθεί το τέλος του Σωκράτους και ό,τι
είπε, πριν πεθάνει. Ο Φαίδων δέχεται να μιλήσει και αρχίζει να αφηγείται την
συζήτηση, που έγινε στην φυλακή μεταξύ των Σωκράτους και των μαθητών και φίλων
του, την τελευταία ημέρα της ζωής του. Έτσι, αρχίζει εκθέτοντας την ψυχολογική
κατάσταση και τα ονόματα των παρευρισκομένων (Πλάτωνος Φαίδων, κεφ. 1-2</span><span style="line-height: 90%; text-indent: 0in;">).Οι </span><span style="line-height: 90%; text-indent: 0in;">φίλοι και οι
μαθητές του Σωκράτους έρχονται στην φυλακή. Με αφορμή την θλιβερή αποχώρηση της
γυναίκας του Ξανθίππης, ο Σωκράτης παρατηρεί, ότι ο στενός σύνδεσμος μεταξύ
του ευχάριστου και του λυπηρού θα μπορούσε να αποτελέσει θέμα κάποιου μύθου του
Αισώπου. Ο Κέβης ρωτά τον Σωκράτη, με αφορμή την απορία του ποιητή Ευήνου,
γιατί στιχούργησε τους μύθους του Αισώπου στην φυλακή. Ο φιλόσοφος απαντά, ότι
το έκανε, επειδή ήθελε να εξηγήσει κάποιο όνειρο του και εύχεται να τον
ακολουθήσει και ο Εύηνος σε αυτήν την καλλιτεχνική δραστηριότητα ύστερα από
λίγο. Ο Σιμμίας εξεπλάγη, όταν άκουσε από τον φιλόσοφο, ότι επιδιώκει τον
θάνατο, και ρωτά μαζί με τον Κέβητα την γνώμη του Σωκράτους για την αυτοκτονία.
Ο Σωκράτης, τότε εξηγεί, ότι ο φιλόσοφος αποζητά τον θάνατο, χωρίς να έχει το
δικαίωμα να αυτοκτονήσει. Και αυτό γιατί η ψυχή μας βρίσκεται σε μία
"φυλακή" και ως κτήματα των θεών που είμαστε, κατά τον Σωκράτη, δεν
επιτρέπεται σε καμμία περίπτωση να διαπράξουμε αυθαίρετη απόδραση από αυτήν
(την φυλακή) (Πλάτωνος, Φαίδων, κεφ. 3-6</span><span style="line-height: 90%; text-indent: 0in;">).Στο </span><span style="line-height: 90%; text-indent: 0in;">άκουσμα των λόγων του Σωκράτους, ότι κανείς δεν πρέπει
να αυτοκτονεί, ο Κέβης παρατηρεί, ότι θα ήταν βλακώδες να θέλει ο άνθρωπος να
αποχωρίζεται τους θεούς, που φροντίζουν τους ανθρώπους και επιπλέον οι άνθρωποι
αποτελούν χτήματα τους. Ρωτάει, έτσι, τον Σωκράτη, γιατί πρέπει να επιθυμούμε
τον θάνατο και εκείνος απαντά, ότι η ψυχή και στον Άδη θα βρει, πιθανότατα,
ανθρώπους καλύτερους από αυτούς, που είναι στην γη και ασφαλώς θεούς επίσης
αγαθούς. Παράλληλα, δεν υπακούει σε σύσταση του δημίου, να διακόψει την
συζήτηση (Πλάτωνος, Φαίδων, κεφ. 7-8).</span></b></span><br /><span style="color: #660000;"><b>
Από το προηγούμενο συμπέρασμα του, ο Σωκράτης υποστηρίζει, ότι ο αληθινός
φιλόσοφος του οποίου όλη η ζωή είναι προετοιμασία για τον θάνατο, χαίρεται,
όταν πεθαίνει, καθώς μόνον μετά τον θάνατο, όταν δηλαδή η ψυχή είναι
απαλλαγμένη από το σώμα, θα βρει την γνώση της αλήθειας. Σύμφωνα με αυτό ο
αληθινός φιλόσοφο; έχει την αληθινή ανδρεία, αφού δεν φοβάται τον θάνατο, και
την αληθινή σύνεση, αφού παραμελεί το σώμα του και τις ηδονές, που αυτό μπορεί
να του πρόσφερα· αντίθετα η σύνεση και η ανδρεία των πολλών είναι παρωδίες της
αρετής και, κατά του ιδρυτές των μυστηρίων, αυτός που θα έχει καθαρθεί, θα
κατοικεί στον Άδη με τους θεούς και με αγαθούς φίλους. Επομένως ο φιλόσοφος,
που επιζητεί τον θάνατο δεν πρέπει να τον φοβάται (Πλάτωνος, Φαίδων, κεφ.
12,13).Σε ένσταση του
Κέβητος, ότι η χαρά του φιλοσόφου, όταν πεθαίνει είναι δίκαιολογημένη μόνον υπό
την προϋπόθεση, ότι η ψυχή είναι αθάνατη, ο Σωκράτης αναλαμβάνει να αποδείξει,
ότι υπάρχει η αθανασία της ψυχής. Συνακόλουθα ο Σωκράτης υποστηρίζει, ότι, κατά
γενικό κανόνα, το αντίθετο δίνει γέννηση στο αντίθετο του και εξηγεί στην
συνέχεια, ότι κάτι, που είναι μεγάλο, έγινε μεγάλο, εφόσον ήταν προηγουμένως
πιο μικρό. Εάν αυτό, λέει, αληθεύει, συνεπάγεται, ότι τα αντίθετα διαδέχονται
το ένα το άλλο χωρίς σταμάτημα. Π.χ. η κατάσταση της ζωής, αντίθετη στην
κατάσταση του θανάτου, διαδέχεται τον θάνατο. Αυτό το πέρασμα από την μία
κατάσταση σε μίαν άλλη μπορεί να πραγματοποιηθεί προς την μία ή την άλλη
κατεύθυνση, γιατί αν ένα πέρασμα δεν πραγματοποιείτο παρά μόνον προς μία
κατεύθυνση, πάντα την ίδια, το κάθε τι θα έβρισκε τελικά μία σύγχυση σε μία
ακίνητη μονάδα. Άρα, από την αρχή αυτή, που εφαρμόζεται στην αντίθεση μεταξύ
ζωής και θανάτου, προκύπτει ότι δεν πρέπει μόνο να υπάρχει, όπως το δείχνει η
εμπειρία, πέρασμα μόνο από την ζωή προς τον θάνατο, αλλά επίσης πέρασμα και από
τον θάνατο στην ζωή. Ο θάνατος, λοιπόν, δεν είναι μια εξαφάνιση, αφού οι ψυχές
των νεκρών βρίσκονται κάπου στον Άδη, για να μπορούν να επανέλθουν στην ζωή. Αν
δεν υπήρχε η αναβίωση, η μετεμψύχωση, θα είχαμε ευθεία γραμμή από την ζωή στον
θάνατο, και όχι κύκλο, οπότε τα πάντα θα εξαφανίζονταν (Πλάτωνος, Φαίδων, κεφ.
14-17). 0 διάλογος
συνεχίζεται με μία παρατήρηση του Κέβητος, που θα φέρει το δεύτερο επιχείρημα.
Ο Κέβης λέει, ότι, σύμφωνα με την θεωρία της ανάμνησης, έχουμε οπωσδήποτε μάθει
παλαιότερα αυτό, που ξαναβρίσκει το μυαλό μας στο παρόν. Ο Σωκράτης επανέρχεται
σε αυτήν την θεωρία και τονίζει, ότι η ανάμνηση παρουσιάζεται, όταν
αναφερόμαστε σε μίαν έννοια ιδεατή, την οποία ίσως γνωρίσαμε, προτού να ζήσουμε
σε αυτόν τον κόσμο. Αυτό αποδεικνύεται, καθώς οι άνθρωποι, όταν καθοδηγούνται
σωστά, βρίσκουν μόνοι του την αλήθεια, την οποία ποτέ πιο πριν δεν διδάχτηκαν
στην ζωή. Άλλωστε κάθε ανάμνηση προϋποθέτει προηγούμενη γνώση, η οποία
ανακαλείται στην μνήμη, όταν βλέπουμε όμοιες ή παρόμοιες παραστάσεις. Μαζί με
την ανάπλαση ομοίων παραστάσεων συνδέεται και η κρίση μας για την ομοιότητα ή
μη αυτής της παράστασης προς την παλιότερη" επειδή η λειτουργία των
αισθήσεων, από τις οποίες αποκτούμε τις παραστάσεις των αισθήσεων, αρχίζει με
την γέννηση, οι ιδέες, με τις οποίες συγκρίνουμε τα αισθητά, είναι ήδη γνωστές,
από εκείνη την στιγμή, καθώς θα έχουμε ασφαλώς γνωρίσει αυτές τις ιδέες πριν
από την γέννηση.<br />
Αν γνωρίζουμε κάποιες ιδέες πριν από την γέννηση ή αν έχουμε αυτές, καθώς
γεννιόμαστε και για όλη μας την ζωή ή αν τις χάσαμε κατά την γέννηση, τις
αποκτούμε ύστερα με την βοήθεια των αισθήσεων, με την ανάμνηση, δηλαδή με την
ανάπλαση από όμοια ή </b></span><br /><span style="color: #660000;"><b>
Αν γνωρίζουμε κάποιες ιδέες πριν από την γέννηση ή αν έχουμε αυτές, καθώς
γεννιόμαστε και για όλη μας την ζωή ή αν τις χάσαμε κατά την γέννηση, τις
αποκτούμε ύστερα με την βοήθεια των αισθήσεων, με την ανάμνηση, δηλαδή με την
ανάπλαση από όμοια ή ανόμοια. Αν, λοιπόν, η πρώτη απόδειξη ήταν σωστή, τότε οι
άνθρωποι για όλη τους την ζωή θα κατέχουν την γνώση της αλήθειας. Η πείρα,
όμως, διαψεύδει αυτό ακριβώς. Από εδώ αληθεύει η δεύτερη. Οι ψυχές έλαβαν την
γνώση πριν από την γέννηση μας και, όπως ήδη αποδείχτηκε, έχουν γνωστική
δύναμη. Άρα προϋπάρχουν της γεννήοεως. Μία τρίτη υπόθεση, ότι δηλαδή παίρνουμε
την γνώση κατά την γέννηση και την αποβάλλουμε αμέσως κατά την διάρκεια της,
είναι γελοία. Είναι ανάγκη, λοιπόν, μετά από αυτήν την λογική αναγκαιότητα, κατά
την οποία δεχόμαστε την ύπαρξη των ιδεών και την γνώση τους πριν από την
γέννηση μας, να δεχτούμε, ότι η ψυχή μας, αυτή που γνωρίζει αυτά, προϋπήρξε της
γεννήσεως μας (Κεφ. 18-22). <span style="line-height: 90%; text-indent: 0in;">Στην ερώτηση του Κέβητος σχετικά με την ύπαρξη της
ψυχής μετά τον θάνατο, ο Σωκράτης απαντά, ότι, όπως αποδείξαμε μέχρι τώρα
"ά,τι ξη γεννιέται απ' αυτό, που είναι πεθαμένο". Άρα, αν η ψυχή
υπάρχει πριν από την γέννηση και αν γεννιέται, όταν έρχεται στην ζωή, αυτή της
η γέννηση δεν έχει άλλη προέλευση παρά την κατάσταση του θανάτου. Τότε πώς </span><span style="line-height: 90%; text-indent: 0in;">η ψυχή </span><span style="line-height: 90%; text-indent: 0in;">υπάρχει, ιδίως
μετά τον θάνατο της, μια και οφείλει να </span><span style="line-height: 90%; text-indent: 0in;">ξαναγεννηθεί;
Ο </span><span style="line-height: 90%; text-indent: 0in;">Σωκράτης </span><span style="line-height: 90%; text-indent: 0in;">κάνει την </span><span style="line-height: 90%; text-indent: 0in;">σύνδεση των δύο επιχειρημάτων: Των αντιθέτων και της
ανάμνησης. Αν η ανάμνηση αποδεικνύει την ύπαρξη των ψυχών, το επιχείρημα των
αντιθέτων αποδεικνύει, ότι οι ψυχές, που επιζούν, είναι εκείνες των πεθαμένων.
Αν η ψυχή υπάρχει πριν από την ενσώματη ζωή και αν δεν μπορεί να έρθει στην ζωή
από καμμιά άλλη κατάσταση παρά μόνον από τον θάνατο, είναι απαραίτητο, αφού
εγκαταλείψει το σώμα, να συνεχίζει να </span><span style="line-height: 90%; text-indent: 0in;">ζει, </span><span style="line-height: 90%; text-indent: 0in;">για να μπορέσει να ξαναγεννηθεί στην ζωή. Η ανάμνηση
χρησιμοποιείται για την ολοκλήρωση του πρώτου επιχειρήματος. Η ύπαρξη της ψυχής
μετά τον θάνατο χαρακτηρίζεται, όπως άλλωστε και στην πρωτύτερη ύπαρξη της,
από την ικανότητα της </span><span style="line-height: 90%; text-indent: 0in;">σκέψης. Tα </span><span style="line-height: 90%; text-indent: 0in;">δύο πρώτα επιχειρήματα αποτελούν ένα σύνολο, αλλά η
απόδειξη της αθανασίας της ψυχής είναι ακόμα ελλιπής, όπως προσδιορίζει ο
Πλάτων, δείχνοντας, ou ο Σιμμίας και ο Κέβης δεν έχουν ακόμα πειστεί, πώς η
ψυχή μπορεί να διατηρηθεί μετά τον θάνατο. Για να συμπληρωθεί η σκέψη, δεν
μένει παρά να αποδειχτεί, ότι η ψυχή ανήκει στην φύση των εννοιών, είναι άρα
απλή και ασώματη (Πλάτωνος Φαίδων, Κεφ.23</span><span style="line-height: 90%; text-indent: 0in;">). Η </span><span style="line-height: 90%; text-indent: 0in;">βάση, στην οποία στηρίζεται το τρίτο επιχείρημα είναι,
ότι "το όμοιο είναι γνωστό από το όμοιο". Είναι ανάγκη, όμως, να
μελετηθεί βαθύτερα το θέμα του θανάτου, με σκοπό να νικηθεί τελικά ο φόβος
του. Ο Σωκράτης επιχειρεί την απόδειξη του τρίτου επιχειρήματος λέγοντας, πως
κάθε τι σύνθετο μπορεί να διαλυθεί, κάθε απλό, όμως, είναι αδιάλυτο. Αυτό, που
αλλοιώνεται συνεχώς, είναι σύνθετο, ενώ το αναλλοίωτο είναι απλό. Tα αισθητά
είναι αντιληπτά με τις αισθήσεις, ενώ οι ιδέες, που είναι αόρατες, γίνονται
αντιληπτές με το </span><span style="line-height: 90%; text-indent: 0in;">πνεύμα. Από </span><span style="line-height: 90%; text-indent: 0in;">τα όντα άλλα είναι ορατά και άλλα αόρατα, και από αυτά
τα ορατά είναι μεταβλητά, ενώ τα αόρατα αμετάβλητα και αναλλοίωτα. Από αυτά τα
δύο συστατικά του ανθρώπου είναι: το σώμα ορατό και η ψυχή αόρατη. Επειδή,
όμως, τις ιδέες τις αντιλαμβανόμαστε μόνο με την ψυχή - και τις
αντιλαμβανόμαστε καλύτερα, όσο περισσότερο η ψυχή είναι απαλλαγμένη από την
επιρροή του σώματος - η ψυχή είναι όμοια με τις αθάνατες και αναλλοίωτες ιδέες,
ενώ το σώμα με τα </span><span style="line-height: 90%; text-indent: 0in;">αισθητά.
Επειδή </span><span style="line-height: 90%; text-indent: 0in;">η ψυχή μοιάζει με το θείο και την αρχικότητα,
συνεπάγεται ότι, αφού είναι όμοια με το θείο και τις ιδέες, έχει και όλες τις
ιδιότητες τους. Είναι δηλαδή θεία, αθάνατη, νοητή, απλή, αδιάλυτος, καθώς δεν
μπορεί να διαλυθεί από τον άνεμο και αναλλοίωτη. Το αντίθετο είναι το
σώμα.</span></b></span><br /><span style="color: #660000;"><b>
Η δεύτερη απόδειξη των αντιθέτων έχει ως εξής; Κάθε πράγμα είναι αυτό που
είναι, μόνον επειδή συμμετέχει σε μίαν ορισμένη ιδέα. Καμμία ιδέα δεν μπορεί να
δεχτεί το αντίθετο της. Χωρίς αμφιβολία, ένα συγκεκριμένο υποκείμενο μπορεί να
είναι μεγάλο ή μικρό, ανάλογα με την περίπτωση, αλλά η ιδέα της μεγαλοσύνης σε
καμμία περίπτωση δεν θα μπορούσε να δεχτεί την μικρότητα ή και το αντίθετο.
Έτσι, τα συγκεκριμένα και ατομικά πράγματα, των οποίων η ουσία υπονοεί μόνον
τον ένα από τους δύο αντίθετους όρους, είναι απρόσιτα το ένα στο άλλο. Δεν
είναι μόνον η ιδέα της ομοιότητας, που δεν θα μπορούσε να δεχτεί την ιδέα της
ανομοιότητας, αλλά ένας οποιοσδήποτε ζυγός αριθμός δεν θα μπορούσε ποτέ να
γίνει μονός ή, ακόμα, to χιόνι δεν είναι περισσότερο προσιτό στην ζέστη απ' ότι
η ιδέα του κρύου σε αυτήν του ζεστού.<span style="line-height: 90%; text-indent: 0in;">Άρα η ψυχή έχει για ουσία την ζωή, την οποία φέρει
παντού μαζί της. Απορρίπτει επομένως το αντίθετο της, τον θάνατο, και όπως δεν
υπάρχει άλλο δυνατό ξαναγέννημα της ζωής παρά μόνο ο θάνατος, η "ψυχή
είναι άφθαρτη (Πλάτωνος Φαίδων, κεφ. 50-56</span><span style="line-height: 90%; text-indent: 0in;">).Μετά </span><span style="line-height: 90%; text-indent: 0in;">από αυτά ο Πλάτων περιγράφει, όπως φαντάζεται, την Γή
εσωτερικά κα εξωτερικά, καθώς και την κρίση των ψυχών στον Άδη. Εκεί οι ψυχές
των κακών. αναλόγως, βέβαια, με τα εγκλήματα, που έκαναν στη ζωή, θα τιμωρηθούν
ή θα καθαρθούν, ενώ οι ψυχές των αγαθών θα αμειφθούν και περισσότερο όσες καθάρ
θηκαν στην Γή με την φιλοσοφία (Πλάτωνος, Φαίδων, κεφ. </span><span style="line-height: 90%; text-indent: 0in;">57-63) Επειδή </span><span style="line-height: 90%; text-indent: 0in;">η ώρα του
θανάτου του Σωκράτους πλησίαζε, ο Κρίτων ζήτησε από αυτόν να τού πει τις
τελευταίες επιθυμίες του. Ο Σωκράτης εγκαταλείπει το δωμάτιο του, για να
λουστεί και οι μαθητές του θρηνούν. Μόλις επέστρεψε, ο υπηρέτης των ένδεκα τον
ειδοποίησε να ετοιμαστεί. Ο Σωκράτης, χωρίς να περιμένει την δύση, ζητάει να
τού φέρουν το κώνειο. Το πίνει ατάραχος, ενθαρρύνει του μαθητές του και
πεθαίνει ήσυχος. Ο Φαίδων τελειώνει την αφήγηση του, μιλώντας με συγκινητικό
τρόπο για τον δάσκαλο </span><span style="line-height: 90%; text-indent: 0in;">του. </span><span style="line-height: 90%; text-indent: 0in;">Στη
</span><span style="line-height: 90%; text-indent: 0in;">δύσκολη
</span><span style="line-height: 90%; text-indent: 0in;">διαδρομή
ομως ο ανθρωπος </span><span style="line-height: 90%; text-indent: 0in;">θα </span><span style="line-height: 90%; text-indent: 0in;">αναζητήσει, </span><span style="line-height: 90%; text-indent: 0in;">τη
βοήθεια ενός φωτισμένου δασκάλου, μιας σχολής φιλοσοφίας, μιας οργανωμένης
πολιτείας. Θα αντλήσει όμως δύναμη και από έναν ανέλπιστο εσωτερικό σύμμαχο.
Πρόκειται για τον έρωτα, την πιο ισχυρή και πιο πολύπλοκη από όλες τις
ανθρώπινες επιθυμίες. Η ερωτική έλξη ξεκινά ως άλογο πάθος, έχει όμως τη
δυνατότητα να μετασχηματιστεί σε ένα είδος θεϊκής μανίας, που ωθεί τον άνθρωπο
προς την ένωση με τις Ιδέες. Για τον Πλάτωνα ο έρωτας έχει κάτι το φιλοσοφικό,
γιατί όπως ο φιλόσοφος βρίσκεται ανάμεσα στη σοφία και στην άγνοια έτσι και ο
έρωτας, που είναι εξ ορισμού ανικανοποίητος, είναι ένας δαίμων που παλινδρομεί
ανάμεσα στην έλλειψη και στην πλήρωση, στην ασχήμια και στην ωραιότητα, στη
θνητότητα και στην αθανασία: «Η σοφία ανήκει στα ωραιότερα πράγματα, ο Έρωτας
είναι έρωτας προς το ωραίο, άρα κατ᾽ ανάγκην ο Έρωτας είναι φιλόσοφος. Και ως
φιλόσοφος που είναι, βρίσκεται ανάμεσα στη σοφία και την αμάθεια»
(Συμπόσιον 204b). ΣτοΣυμπόσιο, τον ωραιότερό του ίσως διάλογο, ο Πλάτων
σκιαγραφεί μια κλίμακα ερωτικής ανάβασης που διαδοχικά καλύπτει την έλξη προς
τα ωραία σώματα, την έλξη προς τις ωραίες ψυχές, την έλξη προς τις ωραίες
δημιουργίες και μαθήσεις, για να καταλήξει στην αποκάλυψη ότι το πραγματικό
κίνητρο του έρωτα είναι η ταύτισή του με το ιδεατό Ωραίο, με την Ιδέα του
ωραιότητας. Όποιος λοιπόν διαπαιδαγωγηθεί σωστά στην ερωτική τέχνη και μάθει να
βλέπει σωστά τη μία μετά την άλλη τις διάφορες μορφές του ωραίου, όταν φτάσει
στο τέρμα της ερωτικής μυσταγωγίας, θα αντικρίσει ξαφνικά ένα κάλλος αξιοθαύμαστο - εκείνο
ακριβώς το κάλλος χάριν του οποίου καταβλήθηκαν όλες οι προηγούμενες
προσπάθειες. […] Αυτό το Ωραίο είναι κάτι αυθύπαρκτο, ενιαίο στη μορφή, αιώνιο·
όλα τα άλλα ωραία πράγματα μετέχουν σ᾽ αυτό με τέτοιο τρόπο, ώστε ενώ εκείνα γεννιούνται
και πεθαίνουν, αυτό ούτε αυξάνεται ούτε μειώνεται ούτε υφίσταται την παραμικρή
αλλαγή.Η προνομιακή σχέση του έρωτα προς το Ωραίο, που εκδηλώνεται με την έλξη
του προς κάθε ωραία αισθητή μορφή, πράξη ή πραγμάτωση, ανοίγει μια επίγεια
προοπτική προς τις Ιδέες. Ο Πλάτων παραδέχεται ότι στον κόσμο που ζούμε «είναι
δυσθεώρητες η δικαιοσύνη και η σωφροσύνη και όσα άλλα είναι πολύτιμα για τις
ψυχές». Από τις πλατωνικές Ιδέες, «μόνο το κάλλος είχε τη μοίρα να είναι κάτι
κατάφωτο και αξιαγάπητο» (Φαίδρος 250b-d), και σε αυτό μπορεί να μας
οδηγήσει η θεϊκή μανία του έρωτα.</span></b></span><br /><span style="color: #660000;"><b>•</b></span><br /><span style="color: #660000;"><b>•</b></span></span></div>
<br />
<div style="line-height: 90%; margin-bottom: 0pt; margin-left: 0in; margin-top: 6.8pt; text-align: left; text-indent: 0in; unicode-bidi: embed; word-break: normal;">
<span style="color: #660000; font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: x-small;"><b>
Ο Σωκράτης, προσπαθώντας να αποκρούσει φαινομενική αντίφαση, λέει, ότι αν ο
χωρισμός της ψυχής από το σώμα είναι θάνατος, ο φιλόσοφος, επειδή παραμελεί το
σώμα και φροντίζει την ψυχή, επειδή χωρίζει δηλαδή το σώμα από την ψυχή,
διώχνει τον θάνατο. Έτσι ο φιλόσοφος στην ζωή κυνηγά την γνώση της αλήθειας. Σ'
αυτήν φτάνει όχι με τις αισθήσεις, που μπορεί να τον ξεγελάσουν αλλά μόνο με
την σκέψη, δηλαδή μέσω καθαρής διανοητικής εργασίας. Πράγματι το σώμα με τις
αδυναμίες του μόνον εμπόδια φέρνει στην ψυχή, που κυνηγά την γνώση της
αλήθειας. Επομένως, η φιλοσοφία είναι εξάσκηση για τον θάνατο. Η αρετή
συνίσταται στην απαλλαγή της ψυχής από τις επιθυμίες του σώματος (Πλάτωνος,
Φαίδων, κεφ. 9-11).</b></span></div>
<div style="line-height: 90%; margin-bottom: 0pt; margin-left: 0in; margin-top: 6.8pt; text-align: left; text-indent: 0in; unicode-bidi: embed; word-break: normal;">
<span style="color: #660000;"><b><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: x-small;">
Έτσι το σώμα είναι διαλυτό, η ψυχή αδιάλυτη, αλλά αν κάποια σώματα και ιδίως
κάποια τμήματα τους είναι και μετά τον θάνατο αδιάλυτα, όπως τα ταριχευμένα
σώματα, π.χ. τα οστά, σχεδόν αθάνατα, πολύ περισσότερο αθάνατη οφείλει να
είναι η ψυχή, και μάλιστα αν έμενε κατά την ζωή καθαρή από το σώμα (Πλάτωνος
Φαίδων, Κεφ. 24-29). Οι ψυχές των φαύλων, καθώς είναι συνδεδεμένες με τα
σώματα και βεβαρημένες από τις επιθυμίες τους, έλκονται στην γη και μετά τον
θάνατο, ώσπου να ενταχθούν σε νέο σώμα. Έτσι, οι ψυχές αυτών εντάσσονται σε
σώματα ζώων, που έχουν ανάλογα ήθη με αυτές. Στους θεούς φτάνουν μόνον οι αληθινοί φιλόσοφοι, αυτοί που
αυστηρά απέχουν από τις σωματικές επιθυμίες και έχουν καθάρει την ψυχή τους με
την φιλοσοφία. Η φιλοσοφία, όταν βρίσκει την ψυχή του φιλοσόφου φυλακισμένη στο
σώμα και αξιοθρήνητη, ζητά να λύσει τα δεσμά της, με το να διδάσκει, ότι οι
αισθήσεις είναι απατηλές, οι ηδονές και οι λύπες την καθηλώνουν στο σώμα, με
το οποίο αναγκάζεται να γίνει ομόδοξη, ομότροπη και ομότροφη, ανίκανη να
ανέλθει στην κοινωνία των θεών. Μόνον η φρόνηση οδηγεί στην αλήθεια. Η ψυχή, που
καθοδηγείται από την φιλοσοφία και επιδιώκει την καθαρή αλήθεια στην ζωή, μετά
τον θάνατο απέρχεται στους θεούς, χωρίς να φοβάται μήπως στην πορεία διαλυθεί
από τους ανέμους (Πλάτωνος, Φαίδων, Κεφ. 30-34). Ενώ όλοι σιωπούν, ο Σιμμίας και ο Κέβης είναι
στενοχωρημένοι. Αμφιβάλλουν και διστάζουν να μιλήσουν. Ο Σωκράτης, όμως, που το
κατάλαβε, τους προτρέπει να μιλήσουν χωρίς δισταγμό. Ο Σιμμίας, λοιπόν,
συγκρίνει την ψυχή με την αρμονία και το σώμα με την λύρα και τις χορδές της.
Λέει, ότι η αρμονία είναι πράγμα αόρατο, ασώματο, τέλειο στην κουρδισμένη λύρα,
αλλά η λύρα αυτή καθαυτή και οι χορδές της είναι σώματα, επομένως συγγενικά με
την θνητή φύση. Ας υποθέσουμε, ότι η λύρα σπάει και ότι οι χορδές της κόβονται.
Η αρμονία θα καταστραφεί. Τότε ποιο θα είναι το πρώτο πράγμα, που θα δεχτεί την
φθορά; Η αρμονία ή η λύρα; (Κεφ. 35-36). 0 Κέβης δέχεται, ότι η ψυχή είναι ισχυρότερη και πιο
μακρόζωη από το σώμα, αλλά νομίζει, ότι και αυτή στο τέλος, καθώς διέρχεται
μέσα από πολλά σώματα εξαντλείται και πεθαίνει. Όπως ο υφαντής, αφού υφάνει
πολλά ιμάτια και τα κατατρίψει, στο τέλος πεθαίνει, έτσι και η ψυχή αφού φθαρεί
σε πολλά σώματα, στο τέλος εξαντλείται η ίδια και φθείρεται. Με αυτήν την
αντίρρηση οι παρευρισκόμενοι, αν και προηγουμένως είχαν πεισθεί, τώρα αρχίζουν
να δυσπιστούν. Ο Εχεκράτης, που διακόπτει τον Φαίδωνα κατά την αφήγηση του,
δικαιώνει αυτούς (Πλάτωνος Φαίδων, Κεφ. 37,38). 0 Σωκράτης παραδέχεται, ότι το ζήτημα δεν είναι απλό.. Μόνο μία
ατυχία δεν πρέπει να τους καταβάλλει: μεταξύ των επιχειρημάτων συμβαίνει, ό,τι
συμβαίνει και μεταξύ των ανθρώπων. Από αυτούς πολλοί είναι μέτριοι αλλά
ελάχιστοι οι εξαιρετικοί. Δεν πρέπει λοιπόν να μιλούν με μισόλογα, αλλά να
ζητήσουν νέα επιχειρήματα (Πλάτωνος Φαίδων, Κεφ. 39-40). Ο Σωκράτης
επαναλαμβάνει την άποψη του Σιμμία και αποδεικνύει: α) ότι αυτή βρίσκεται σε
αντίφαση προς την θεωρία της ανάμνησης, γιατί αν η ψυχή ήταν αρμονία, δεν θα
ήταν νοητή η προΰπαρξη της ψυχής, β) ότι η αρμονία έχει διάφορους βαθμούς, ενώ
η ψυχή δεν έχει, γ) ότι αν η -ψυχή ήταν αρμονία, θα έπρεπε να ακολουθεί τα μέρη
στα οποία βρίσκεται, ενώ η ψυχή εναντιώνεται στο σώμα. Η ψυχή, άρα είναι
δύναμη, η οποία εξουσιάζει και διευθύνει το σώμα (Κεφ. 41-43). Μετά από αυτά ο
Σωκράτης έρχεται στην αντίρρηση του Κέβητος, ο οποίος παραδέχεται την ύπαρξη
της ψυχής αλλά αρνείται την αθανασία της. Έτσι, ο μεγάλος φιλόσοφος εκθέτει,
πώς κατέληξε να παραδεχτεί την θεωρία των ιδεών. Η φυσική φιλοσοφία των Ιώνων
εξετάζει, βέβαια, πλήθος δευτερευόντων στοιχείων ως αιτίων, αλλά δεν φτάνει
στην πρώτη αιτία. Ο Αναξαγόρας παραδέχεται, βέβαια, ότι ο νους είναι αιτία όλων
των πραγμάτων, αλλά συγχρόνως απέδιδε την αιτία στον αέρα, τον αιθέρα και σε
άλλα. Έτσι ο Σωκράτης αναγκάστηκε να χαράξει ίδια πορεία και να λύσει το
πρόβλημα, που τον απασχολεί. Αιτία λοιπόν της γέννησης και της φθοράς αλλά και
της ύπαρξης είναι μόνον η ιδέα, η ιδανική και η απόλυτη ύπαρξη με την παρουσία
και κοινωνία της οποίας είναι ο,τιδήποτε είναι και γίνονται, όσα γίνονται
(Πλάτωνος, Φαίδων Κεφ. 44-49).</span></b></span></div>
<div style="direction: ltr; line-height: 90%; margin-bottom: 0pt; margin-left: 0in; margin-top: 6.8pt; text-indent: 0in; unicode-bidi: embed; word-break: normal;">
</div>
<div style="direction: ltr; margin-bottom: 0pt; margin-left: 0in; margin-top: 6.8pt; text-indent: 0in; unicode-bidi: embed; word-break: normal;">
</div>
<div style="direction: ltr; margin-bottom: 0pt; margin-left: 0in; margin-top: 0pt; text-align: center; text-indent: 0in; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline; word-break: normal;">
</div>
<div style="direction: ltr; margin-bottom: 0pt; margin-left: 0in; margin-top: 0pt; text-align: center; text-indent: 0in; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline; word-break: normal;">
</div>
<div style="direction: ltr; line-height: 90%; margin-bottom: 0pt; margin-left: 0in; margin-top: 6.8pt; text-indent: 0in; unicode-bidi: embed; word-break: normal;">
</div>
<div style="direction: ltr; margin-bottom: 0pt; margin-left: 0in; margin-top: 0pt; text-indent: 0in; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline; word-break: normal;">
</div>
</div>
rip1708http://www.blogger.com/profile/05568913187574146737noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3122890514846514551.post-27607381190007530472015-02-14T21:23:00.002+02:002015-02-14T21:23:57.981+02:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
"Και θα πληρωνω σαν αντιτιμο στον χρονο<div>
Την μοναξια για ολα τα χαδια που ζητουσα</div>
<div>
Για την αγαπη πιυ με βυθισε στον πονο</div>
<div>
Και ετσι σακατεψα εσενα που αγαπουσα"</div>
</div>
rip1708http://www.blogger.com/profile/05568913187574146737noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3122890514846514551.post-78599713719415751272014-09-14T11:42:00.000+03:002014-09-14T11:42:08.439+03:00σιωπη..<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<i>ειναι μερες τωρα που ο χρονος κυλαει στην σιωπη.. αδειος μεσα στον πονο.. ειναι σχεδον παραξενο το ποσα μπορεις να δεις για τους ανθρωπους απλα παρατηρωντας τους.. και ποσα μπορεις να αποφυγεις με την δικαιολογια της σιωπης.. βλεπεις τα χρωματα σε αυτους.. αλλοτε να δυναμωνουν και αλλοτε να θαμπωνουν.. καθε ανθρωπος κ ενα χρωμα και καποιοι σαν ουρανιο τοξο.. νιωθω σαν παραταιρη οχι ομως περισσοτερο απο οτι συνηθως.. σαν να περισσευω σαν να μην χωραω.. σαν να επρεπε παλι να ειμαι διαφορετικη.. καπως καλυτερη καπως ομορφοτερη.. καπως πιο χαρουμενη με πιο πολλα λογια.. ειναι αμαρτημα που δεν μπορω? μεσα στο δωματιο μπορω να βλεπω τις αχτιδες του ηλιου.. ο ηλιος λειπει τον κλεινω εξω απο τις γριλιες.. και μοναχα το φεγγαρι θελω να παρατηρω.. τοση σοφια καθολου δεν με ωφελησε.. οπως ελεγε καποιος συχνα ""γινε καλυτερος ανθρωπος απο τον πατερα σου".. ολα λεξεις που κλεινουν σε ενα συρταρι στο μυαλο και μετα εξαφανιζονται.. ληθη.. λησμονια.. λενε πως οι συγκρισεις φερνουν πονο.. πως ειμαστε ολοι τοσο διαφορετικοι που δεν εχουν νοημα.. καμια φορα αναιπαισθητα ομως τρυπωνουν στο μυαλο μου.. και βγαινει παντα χαμενη.. και τοτε ενα παραπονο με παιρνει και οι λυγμοι αναβλυζουν.. λενε πως οσα ζουμε μας αξιζουν.. οσο και αν με ποναει νομιζω πως ειναι αληθεια..θα ηθελα να παρω τέμπερες και να ζωγραφισω εναν αλλον εαυτο.. που θα ειχε ομορφα χρωματα και οχι μονο μαυρο.. θα ηταν ομορφος και θα μπορουσαν οι αλλοι να τον αγαπησουν.. που οταν δεν θα ηταν εκει θα ελειπε.. που θα εκανε την διαφορα.. τα χρωματα ομως μου τελειωσαν.. μοναχα η σιωπη μου εμεινε και αυτη εγινε ακομα πιο δυνατη.. </i><br />
<i><br /></i>
<i><br /></i>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi42BxgVo9YFNZ9VrqZJNghFsdG2HviYR66nA89jwCYJj3QTEgm_hAeXrzalDN5jZ3DRKqCkVy7MJwuYS7QAlfTbsSZ_jKmQb-nKb0k4b7XP6xmB4dORJK8QMkVriYHqiZ3JGLKv1cjl6c/s1600/20140908_204238000_iOS.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi42BxgVo9YFNZ9VrqZJNghFsdG2HviYR66nA89jwCYJj3QTEgm_hAeXrzalDN5jZ3DRKqCkVy7MJwuYS7QAlfTbsSZ_jKmQb-nKb0k4b7XP6xmB4dORJK8QMkVriYHqiZ3JGLKv1cjl6c/s1600/20140908_204238000_iOS.jpg" height="265" width="320" /></a></div>
<i><br /></i></div>
rip1708http://www.blogger.com/profile/05568913187574146737noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3122890514846514551.post-24044259686836471492014-06-30T19:56:00.001+03:002014-06-30T19:56:08.023+03:00ενας ατερμονος χορος..<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
η μουσικη ξεκιναει..η μελωδια ειναι σιγανη..στο φοντο ενα ζευγαρι να χορευει τανγκο..να χορευει εξω απο το χρονο..διχως χθες διχως αυριο..κοιταζονται στα ματια..για λιγο γιατι τα ματια δεν αντεχουν πολυ και χαμηλωνουν..σηκωνονται παλι να συναντηθουν απο επιθυμια.. την αγγιζει σαν κατι πορσελανινο..χορευει και νιωθει οτι πεταει..ολα οσα ζουμε ολες μας οι στιγμες πως εκτοξευονται στον αερα?χαρισε μου μια στιγμη..εναν χορο και ας σε χασω μετα για παντα..χαμηλωνει ξανα τα ματια..αν σε χασω θα χαθω μεσα στην απουσια σου..η αποφαση ειναι δικη σου..και μαζι με αυτην και εγω..το χθες κενο το αυριο υποσχομενο.. να εισαι πλαι μου..μοναχα αυτο σου ζηταω.. να εισαι πλαι μου οταν ο κοσμος με ματωνει.. να εισαι διπλα μου οταν γελαω γιατι καμια χαρα δεν μοιαζει ολοκληρη οταν δεν εισαι πλαι μου να την μοιραστουμε.. καμια στιγμη δεν κυλαει δεν αποκταει νοημα και υπαρξη οταν δεν εισαι εκει να την ζησεις μαζι μου.. θα στεκομαι καπου εκει κοντα σου αφαντη να ημερευω την σκεψη σου οταν θεριευει.. να προσεχω την ανασα σου οταν αναπνεεις και να διωχνω μακρια τις κακες σκεψεις που σκονιζουν το μυαλο σου.. θα ειμαι πλαι σου οταν με χρειαζεσαι και θα περιμενω ησυχη λιγο πιο μακρια ποτε θα με χρειαστεις παλι.. θα μου λειπεις θα σε ζηταω θα πιανω μια γωνιτσα πλαι σου.. και εσυ σαν δεντρο θα ανοιγεις την φυλλωσια σου να με σκεπαζεις τα μεσημερια που ο ηλιος καιει σαν φωτια.. να απλωνεις τον ισκιο σου να ησυχαζεις τον φοβο μου.. ετσι θα ζουμε σαν ενα δεντρο που εγειρε πανω στο χωμα που το φυλαει.. θα χορευουμε εναν ατελειωτο χορο αγκαλιασμενοι ο ενας συνεχεια του αλλου.. μπερδευτεηκαμε τοσο που δεν ξεχωριζει ο ενας απο τον αλλο.. κοιταζω την εικονα μου και σε βλεπω να με σκεπαζεις.. βλεπω τα ματια σου και βλεπω την αντανακλαση μου..</div>
rip1708http://www.blogger.com/profile/05568913187574146737noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3122890514846514551.post-45802260760187614262014-06-01T19:18:00.002+03:002014-06-01T19:18:39.595+03:00stardust<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<i><br /></i>
<i>I've seen love..</i><br />
<i>I've seen centuries and centuries of it.</i><br />
<i>And it was the only thing that made</i><br />
<i>watching your world bearable.</i><br />
<i>AII those wars. Pain and Iies. Hate.</i><br />
<i>Made me want to turn away</i><br />
<i>and never Iook down again.</i><br />
<i>But to see the way that mankind Ioves.</i><br />
<i>I mean, you could search</i><br />
<i>the furthest reaches of the universe</i><br />
<i>and never find anything more beautiful.</i><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/4qjQhycxUoI?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<i>So, yes, I know that</i><br />
<i>Iove is unconditional.</i><br />
<i>But I also know it can be unpredictable,</i><br />
<i>unexpected, uncontrollable, unbearable</i><br />
<i>and, well,</i><br />
<i>strangely easy to mistake for Ioathing.</i><br />
<i>And</i><br />
<i>what I'm trying to say, is</i><br />
<i>I think I Iove you.</i><br />
<i>My heart, it feels Iike</i><br />
<i>my chest can barely contain it.</i><br />
<i>Like it doesn't belong to me anymore.</i><br />
<i>It belongs to you.</i><br />
<i>And if you wanted it,</i><br />
<i>I'd wish for nothing in exchange.</i><br />
<i>No gifts, no goods,</i><br />
<i>no demonstrations of devotion.</i><br />
<i>Nothing but knowing you Iove me, too.</i><br />
<i>Just your heart</i><br />
<i>in exchange for mine.</i><br />
<div>
<br /></div>
</div>
rip1708http://www.blogger.com/profile/05568913187574146737noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3122890514846514551.post-60528986315814127092014-04-28T21:07:00.001+03:002014-04-28T21:08:36.941+03:00συννεφο τριανταφυλλι<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<i>"ο χρονος που μετραει σε λιγο δεν θα ειναι εδω"..</i><br />
<i>η ανοιξη που απλωνεται..τα συννεφα που παιρνουν χρωμα τριανταφυλλι..</i><br />
<i>ο χειμωνας που δεν θελει να φυγει.. οι λεξεις που ξεδιπλωνονται σαν κουβαρι..</i><br />
<i>τα ονειρα που γινονται ιπταμενο χαλι και σε σηκωνουν..σε ταξιδευουν μακρια</i><br />
<i>απο την καθημερινοτητα..σε κοιλαδες με μωβ δεντρα και κρυσταλλενια δειλινα..</i><br />
<i>σε κατι παραμυθια με νεραιδες και ξωτικα..</i><br />
<i>ενα γελιο παιδικο..ενα χαμογελο γερασμενο..οι επιλογες να απλωνονται</i><br />
<i>σαν αμμος μπροστα στα ποδια σου.. φυσηξε ο αγερας σηκωσε το κυμα..</i><br />
<i>μουσκεψε η αμμος.. αραγε να περιμενει και αυτη το καλοκαιρι?</i><br />
<i>τα φτερα βελουδινα..μπαμπακι η γλωσσα..κρυβει μεσα της ενα φιδι..</i><br />
<i>σαν κισσος απλωνεται σκεπαζει την ζωη σου..</i><br />
<i>δηλητηριαζει τις μερες σου..σε ξαγρυπναει τις νυχτες..</i><br />
<i>με εναν χτυπο βουβο του ρολογιου..</i><br />
<i>αμετρητα ατελειωτα δευτερολεπτα ηχουν στα αυτια σου..</i><br />
<i>παντα ο ιδιος αηχος ηχος..</i><br />
<i>παλι θλιμμενες λεξεις πεταμενες στο χαρτι..</i><br />
<i>γελας απο μεσα σου.. </i><br />
<i>πως ολα βγαινουν τοσο θλιμμενα?</i><br />
<i>θαρρεις και η ψυχη σου στηνει παγιδες στο μυαλο σου..</i><br />
<i>αν επαιζαν κρυφτο θα κερδιζε σιγουρα..</i><br />
<i>τα τριανταφυλλα στον κηπο ανθισαν χαρουμενα..</i><br />
<i>ηρθε μια βροχη και τα δροσισε..</i><br />
<i>λαμπυρισαν οπως επεφταν οι ηλιαχτιδες πανω τους..</i><br />
<i>ηρθε η ανοιξη.. πεταξε τον χειμωνα απο πανω σου..</i><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuUMqCvlY2xCfi4RljGphvur-f17YJA8l8A6HWbJbcAsQ36GgRH3jGvDlsUYHxZ4I-p9hyphenhyphen9tbazuchXZl8VJigAnUIGmBMR4Ii3B8ZkfOov69fPv9qccq3vPRS9QXYjeptVgxYz973cmI/s1600/images.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuUMqCvlY2xCfi4RljGphvur-f17YJA8l8A6HWbJbcAsQ36GgRH3jGvDlsUYHxZ4I-p9hyphenhyphen9tbazuchXZl8VJigAnUIGmBMR4Ii3B8ZkfOov69fPv9qccq3vPRS9QXYjeptVgxYz973cmI/s1600/images.jpg" height="239" width="320" /></a></div>
<i><br /></i>
<i><br /></i>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/61vOKvc-DSk?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<i><br /></i></div>
rip1708http://www.blogger.com/profile/05568913187574146737noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3122890514846514551.post-7294864634566089572014-03-31T20:44:00.002+03:002014-03-31T20:45:57.061+03:00μια σταλα ευτυχια..<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="color: #990000;"><i>διαβημα.. ανεβαινω στο βαθρο μου..και φωναζω μια λεξη με οση δυναμη υπαρχει στα πνευμονια και την ψυχη μου..βγαινει ο θυμος..βγαινει το παραπονο..τι θα απογινω χωρις την θλιψη μου..οταν δεν μενει λυπη μεσα στην ψυχη αδειαζει ο νους..η λυπη δεν ειναι κατασταση..ειναι συναισθημα..ερχεται και παρερχεται.. "μια ευλογια που με κραταει στο δικο σου το μηκος"..ξημερωματα..λεξεις..οινοπνευμα..μουσικη..ποσο κραταει μια ευτυχια?</i></span><br />
<i style="color: #990000;">ας μετρησουμε με μετρο τον χρονο.. "για να σε αγκαλιασω με καημο και τοσο να σε νιωσω..οσο ειναι τοπιο μυστικο τουτο εδω που ποθω να αποδωσω..</i><span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: x-small;"><span style="background-color: #f3f7fe;">"</span></span><br />
<span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;"><br /></span>
<span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;"><br /></span>
<span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;"><br /></span>
<span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;"><br /></span>
<span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;">"</span><span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;">Σαν το παράπονο στη φράση: Εδώ και τώρα</span><br />
<span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;">Σαν το σπασμένο φαρμακείο στις δύο η ώρα</span><br />
<span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;">Σαν το καμένο το γήπεδο, σαν το αμόκ της μηχανής σου</span><br />
<span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;">μέσα απ’ τις βιτρίνας τα θρύψαλα ακούω τη ψυχή σου</span><br />
<br style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;" />
<span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;">Κι όπως σ’ ένα τοπίο μυστικό, αντικριστά στο κήτος</span><br />
<span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;">έτσι μια ευλογία που αγνοώ, με κρατάει στο δικό σου το μήκος</span><br />
<br style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;" />
<span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;">Μου `στειλαν μηνύματα οι βιαστικοί σου οι νάνοι</span><br />
<span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;">απ’ το παραλήρημα της χώρας σου που αυξάνει</span><br />
<span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;">Τρεις και μισή ξημερώματα, σαν διαδήλωση που πήζει</span><br />
<span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;">μαύρο γυαλί δίχως πρόσωπο και ξαφνικά ραγίζει</span><br />
<br style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;" />
<span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;">Και στου σκοτωμένου το σφυγμό, στο φλας του ασθενοφόρου</span><br />
<span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;">καθρεφτίζει κάτι απ’ την ηχώ του Θεού στο βυθό του Εωσφόρου</span><br />
<br style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;" />
<span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;">Οι ρυθμοί μου λύσσαξαν μα δεν κρατούν τον ήχο</span><br />
<span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;">της μοναξιάς σου όταν κλαις και χτυπάς τον τοίχο</span><br />
<span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;">Μες της αυγής το μισόφωτο σβήνω μίλια γραμμένης ύλης</span><br />
<span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;">να βρεις τη σελίδα κατάλευκη να μπεις και ν’ ανατείλεις</span><br />
<br style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;" />
<span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;">Μ’ ένα παρανάλωμα παντού, στη Θεϊκή σου αλήθεια</span><br />
<span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;">σαν φωτογραφία ενός παιδιού που μου λέει: Αναγνώστη βοήθεια</span><br />
<br style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;" />
<span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;">Θύρα επτά και Θύρα κάτω απ’ τις ερπύστριες</span><br />
<span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;">Όλα διαβήκαν απ’ τις γλώσσες τις στραγγαλίστριες</span><br />
<span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;">Κι όμως εγώ σ’ αφουγκράστηκα σαν λεξούλα ενός αγνώστου</span><br />
<span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;">κι όχι σαν μέρος του λόγου τους και του δικού τους πόστου</span><br />
<br style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;" />
<span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;">Για να σ’ αγκαλιάσω με καημό και τόσο να σε νιώσω</span><br />
<span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;">Όσο είναι τοπίο μυστικό τούτο εδώ που ποθώ ν’ αποδώσω"</span></div>
rip1708http://www.blogger.com/profile/05568913187574146737noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3122890514846514551.post-35751671907313127402014-01-09T20:44:00.000+02:002014-01-09T20:44:02.177+02:00απειρο<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<i>ειναι η ζωη μια πορεια διχως σταματημο..</i><br />
<i><br /></i>
<i>προσωπα αγαπημενα προσωπα λατρεμενα που μοιαζουνε χαμενα καθως η καθημερινοτητα</i><br />
<i>κατακαθεται σαν σκονη πανω στο βαζο..τα λουλουδια του πεθαμενα ξεχασμενα μιας αναμνησης..</i><br />
<i>ο ανεμος λυγαει την σκεψη..</i><br />
<i>θυμαμαι μια μερα που πονεσα..θυμαμαι μια μερα που ενιωσα μοναξια..</i><br />
<i>θυμαμαι μια μερα που ενα δακρυ κυλησε..</i><br />
<i>ηταν οι μερες οι αρρωστες οι θλιμμενες..</i><br />
<i>ηταν οι μερες οι γεματες θυμο για την υπαρξη.. την ταπεινη την δικη μας..</i><br />
<i>ανηκω..ζω..πεθαινω..</i><br />
<i>ενας κυκλος ατελειωτος..σαν χαραγμενος με φοντο το 8..</i><br />
<i><br /></i>
<i>απειρο..</i></div>
rip1708http://www.blogger.com/profile/05568913187574146737noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3122890514846514551.post-31643375535017066902013-09-30T11:50:00.000+03:002013-09-30T11:50:19.404+03:00μια απεραντη πολιτεια<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
λενε πως παιρνωντας αποσταση απο ολα μπορεις να δεις πιο καθαρα..η λησμονια αραγε να ειναι ο πιο καλος κριτης? καρτερι γλυκο για την ζωη οπως την ξερεις μεχρι σημερα..θα μπορουσες να εχεις ολο τον κοσμο να γυριζει πιο γρηγορα απο μια σβουρα..στα αληθεια πως ειναι αυτο το συναισθημα?πως νιωθεις οταν ολα σου τα ονειρα πραγματοποιουνται?οταν ακους τα λογια που μια ζωη καρτερουσες?πως κοιτας τον ηλιο οταν συμβαινουν ολα αυτα?σε δακρυα βουλιαξες και αυτην την στιγμη ακομα και τουτη.." την χαρα μου λες γιατι στην κανω συμφορα".. και ομως τα δακρυα βγηκαν σαν ουρανιο τοξο..πολυχρωμα.. αδειασε το στομα σου απο λογια..και εμεινες μονο να κοιταζεις..ενας ανθρωπος μονο ματια..και δεν μπορουσες να μιλησεις..μητε να σαλεψεις..μονο κοιτουσες..και εκλαιγες..ανημπορη για οτιδηποτε αλλο..σαν να κινηθηκαν μεσα σου ολοκληρα βουνα..και καταλαβες τι σημαινε εκεινη η προταση που ειχες διαβασει χρονια πριν.."μεταβληθη εντος μου ο ρυθμος του κοσμου".. και ηταν σαν απο εκεινη την ημερα να λυθηκαν τα μαγια..η σαν να εγιναν πιο δυνατα..σαν ο κοσμος να ντυθηκε χρωματα..σαν να στερεψε ο ποταμος της θλιψης και εγιναν ολα πιο απλα..πιο ομορφα..σαν το σωμα σου να δημιουργηθηκε για να ολοκληρωνει ενα αλλο..σαν ολα να εγιναν γιατι επρεπε να γινουν με αυτον ακριβως τον τροπο..και το μυαλο σου μια σπηλια που καποιος αναψε την δαδα και εμφανιστηκαν οιο πιο ομορφες τοιχογραφιες..διπλα σε εναν δρομο που οδηγουσε στην πιο μαγικη πολιτεια..διαλεξες τοπο και πατριδα..ο παλιατσος διαλεξε χωρα να ξαποστασει..και να κοιταζει αγκαλια τα αστερακια τα πιο φωτεινα του ουρανου..</div>
rip1708http://www.blogger.com/profile/05568913187574146737noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3122890514846514551.post-19582060133887026082013-09-14T21:42:00.004+03:002013-09-14T21:42:57.984+03:00δωσε μου μανα την ευχη να βγω γερος<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
ειναι οι λεξεις ειναι οι στιχοι ειναι και η μουσικη που μου λιωνουν την καρδια..αφηνουν αυτον τον κομπο να λυθει να γινει γλυκα και δακρυ..δεν αντεχεις τετοια ομορφια..νιωθεις λιγος να κατεχεις την γνωση και την χαρα στο χερι σου..στην παλαμη σου..το φεγγαρι μισο στον ουρανο..τα αστερια αφαντα..ηταν οι λεξεις στο βιβλιο που συντροφευαν τον πονο και το αιμα..ποταμια αιμα το βιβλιο..σαν να κυλησαν στην καρδια μου και στο πνευμα..και ηρθε και η μουσικη με αυτην την φωνη που λιωνει το μαυρο..σαν να μην την ειχα ακουσει τοσες φορες..σαν νανουρισμα..τοσος πονος..κρυμμενος σε μια γλυκια νοτα που ετριξε στο λαουτο..υγρα ματια..υγρη ψυχη..στην παλαμη μου εχει μεινει μια σταλα ανθρωπια..κυλησε το αιμα και εγινε νερο που εγινε παλιρροια και χειμαρρος στην ψυχη μου..το αλκοολ στο ποτηρι συντροφευει το βραδυ μου..η κραυγη της νιοτης τρεχει στα ανοιγμενα μου χερια σαν αμμος..μια ματια βαθια..ενα χαδι καρδιακο..μια κλωστη τα δενει ολα..σαν συμπτωσεις που επλεξαν μια ασυνεχεια και ενα χαος..<br />
<br />
"<span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;">Άσπρο πουκάμισο θα βάλω απόψε πάλι</span><br />
<span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;">να πέσει απάνω του σαν ταύρος ο καιρός</span><div>
<br style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;" /><span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;"><b>δώσε μου μάνα την ευχή να βγω γερός</b></span><br style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;" /><span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;"><br /></span></div>
<div>
<span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;">πόλεμος είναι και χορός</span><br style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;" /><span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;"><br /></span></div>
<div>
<span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;">και παραζάλη.</span></div>
<div>
<span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;"><br /></span></div>
<div>
<span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;">"<a href="http://www.youtube.com/watch?v=C6nDAGYetmI">http://www.youtube.com/watch?v=C6nDAGYetmI</a></span></div>
</div>
rip1708http://www.blogger.com/profile/05568913187574146737noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3122890514846514551.post-10629488757118724422013-09-09T19:47:00.001+03:002013-09-09T19:50:45.866+03:00ζωη μονο για μια φορα..<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
"<span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;">Βρίζω λοιπόν τα χρόνια μου που είναι όλο καρτέρια,</span><span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;"> </span><br />
<span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;">που σε μιαν ανεμόσκαλα σπατάλησα τα χρόνια. </span><br />
<span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;">Η μια της άκρη στο κενό, η άλλη από τα ρέλια </span><br />
<span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;">η μια της άκρη στο βυθό, η άλλη ως τα αστέρια."..</span><br />
<div>
<span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;"><br /></span></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">η μοναξια που σε δυσκολευει και σου τρωει την ψυχη ως το μεδουλι..</span></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: x-small;">"</span><span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;">Κι αν βγω απ’ αυτή τη φυλακή κανείς δε θα με περιμένει</span></div>
<span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;">οι δρόμοι θα `ναι αδειανοί κι η πολιτεία μου πιο ξένη</span><br />
<span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;">τα καφενεία όλα κλειστά κι οι φίλοι μου ξενιτεμένοι</span><br />
<span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;">αέρας θα με παρασέρνει κι αν βγω απ’ αυτή τη φυλακή"</span><br />
<div>
<span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">η στιγμη μια φυλακη.. και σαν βγεις απο αυτην την φυλακη μπαινεις σε μια αλλην..</span></div>
<div>
<span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">θαλασσα διαφανη και ο ηλιος κατακιτρινος </span></div>
<div>
<span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">το χωμα μυριζει μετα την βροχη και ακομα το φθινοπωρο αργει..</span></div>
<div>
<span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">ιστοριες γλυκες και τρυφερες..</span></div>
<div>
<span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">ο αερας φυσαει μια μαγεια..</span></div>
<div>
<span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">οσο την πιστευεις τοσο θα την ζεις..</span></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">"</span><span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Μάγισσες καίνε τα ραβδιά</span></div>
<span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">χορεύοντας στη μέση του χειμώνα</span><br />
<span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">κι εσύ γυρεύεις πρίγκιπες</span><br />
<span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">σε τούτο τον παράξενο αιώνα"</span><br />
<div>
<span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">μαγεια..ενα χρυσισμα του ηλιου και μετα λιγη σιωπη..</span></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">εικονες ασταματητες να σε πλημμυριζουν..</span></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">και το θαρρος απο την αρχη ανυπαρκτο..</span></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">γιατι καθε φορα που ακουμπας την ευτυχια νιωθεις δακρυα </span></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">να ανεβαινουν στα ματια σου..</span></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">η ηχω απο την σιωπη..η φωνη απο τις σκεψεις..</span></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">κοκκινο μπλεγμενο με μαυρο..</span></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">ιστορια ανακατεμενη με το γαλαζιο την θαλασσας..</span></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">και ξερεις..ξερεις πως ολα ειναι μια αυταπατη..</span></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">οι σκορπιες λεξεις των ποιηματων</span></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">οι σελιδες των βιβλιων που διαβαζεις για να κρυψεις τα ματια σου</span></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">οι πινακες των ζωγραφων που αγαπησες πιο πολυ απο την ζωη σου</span></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">αυταπατες και οι σκεψεις σου..</span></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">οι αγαπες σου και οι αναστεναγμοι σου</span></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">οταν βλεπεις το γλυκο φεγγαρακι να ανεβαινει στην μεση του οριζοντα..</span></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">να ειχα ενα φιλο λες να του πω την φωτια που καιει στα σωθικα μου..</span></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">και ξεκινας να μιλας μα οι λεξεις λιγες φτωχες</span></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">πιανεις να τις γραψεις μα βγαινουν στο περιθωριο</span></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">εξω απο τα ορια και δεν χωρανε στο χαρτι..</span></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">κλεινεις το στομα κλεινεις και τα ματια..</span></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">πιανεις παλι το βιβλιο διψασμενος για λεξεις</span></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">λεξεις να χωρεσουν το ολο σου το ειναι σου</span></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">δωσε μου μια λεξη που να λαμπει στο σκοταδι</span></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">να με συντροφευει το βραδυ σαν πεφτω και κοιμαμαι</span></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">γιατι μου λειπει το σχημα της ψυχης σου </span></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">οταν ξαπλωνω και δεν εισαι διπλα μου</span></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">το κεφαλι μου σαν να περισσευει πανω στο μαξιλαρι..</span></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">θαμπωνει σου λεω το χρωμα..</span></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">ποιο χρωμα με ρωτας?</span></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">το χρωμα της ψυχης..</span></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">μεγαλωνω και νιωθω σαν να την χανω..</span></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">λεω θα την ανταμωσω λιγο πιο κατω </span></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">μα αυτη τρεχει δεν θελει να ξαναγυρισει σε αυτην την φυλακη</span></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">ξεχασα να σου πω πως οι λεξεις ειναι φυλακη</span></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">αν τις πεις σε καταδικαζουν σαν ερινυες</span></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">δεν μπορεις να τις παρεις πισω</span></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">μοοιαζουν εκει καρφωμενες να σου θυμιζουν παντα οσα ειπες</span></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">και να θαμπωνουν μπροστα στις σκεψεις που εκρυψες βαθια μεσα στην ψυχη σου</span></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">μην βγουν και αυτες και δεν ξερεις μετα που να τις χωρεσεις..</span></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">βαθια βαθια ολα μεσα σου..</span></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">και η γη και ο παραδεισος σου..</span></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">μονο κατι στιγμες..κατι λιγες στιγμες..</span></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">που ακους μια γλυκια φωνη να τραγουδαει </span></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">και να προφερει καποιες λεξεις που η καρδια σου δεν τις χωραει</span></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">και νιωθεις βουνα ολοκληρα μεσα σου να κινουνται </span></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">το δερμα σου αλλαζει νιωθεις ανοιγει</span></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">και ολα σβηνονται νομιζεις θα ξεσπασεις σε θρηνο</span></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">για ολα αυτα που σου πηραν για ολα οσα εχασες</span></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">για καθετι μικρο και μεγαλο </span></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">που πηραν μεσα απο τα χερια σου</span></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">για οσα αδικηθηκες μα και για ολα σου τα κριματα</span></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">για ολα οσα μετανιωνες και οσους πληγωσες..</span></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">τοσος πονος τοση θλιψη πως χωραει σε μια ψυχη..</span></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">και ανοιγεις και παλι τα ματια..και ειναι ολα οπως πριν..</span></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">ο σκοπος αλλαξε εγινε πιο χαρουμενος..</span></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">σε συγχωρεσε ο θεος σου..</span></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">και παιρνεις παλι δυναμη και αρχιζεις και χορευεις..</span></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">και κοιτας το φεγγαρι..</span></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">αυτο το τοσο ομορφο φεγγαρι..</span></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">και τα αστερια κρυφα σου κλεινουν το ματια..</span></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">και θυμασαι την αγκαλια της μανας..</span></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">την γλυκα στα ματια της καθε πρωι που σε κοιτουσε..</span></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">και το χαμογελο που γεμιζε την ψυχη σου καθε φορα που καταφερνες να πεταξεις..</span></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">οσα εδωσες οσα ζεσταναν την καρδια σου..</span></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">χαδια και σκεψεις που σου χαρισαν ανθρωποι που πια μειναν μακρια</span></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">και ολα αυτα που εκαναν την ψυχη σου να λαμπει και να φωτιζει αυτην την στιγμη..</span></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">και η μουσικη να δυναμωνει και ο χορος να συνεχιζει..</span></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">ο χρονος να περναει και εσυ μοναχα να χορευεις και να τραγουδας</span></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">στην αρχη σιγανα σαν να ντρεπεσαι και μετα πιο δυνατα </span></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">να ενωνεσαι με τους διπλανους και τους μακρινους σνα να γινεσαι ενα μια φωνη </span></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">ενα σωμα μια ψυχη και να μην ξεχωριζεις και να εισαι και εσυ</span></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">σε εναν ατερμονο χορο</span></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">παραισθησεις σου λεω ολα ψευτικα ειναι..</span></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">νυσταζεις?οχι ακομα ειναι νωρις ανοιξε τα ματια..</span></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">τα εχεις ανοιχτα? νομιζεις οτι ονειρευεσαι ξυπνιος?</span></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">ονειρο ζεις..και στον υπνο και στον ξυπνιο..</span></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/Og7AfxI6LA8?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span></div>
</div>
rip1708http://www.blogger.com/profile/05568913187574146737noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3122890514846514551.post-71220755181005161792013-03-21T19:50:00.001+02:002013-03-21T19:51:03.013+02:00φωτια..<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
ζωη παρασταση..<br />
το ναι το γιατι..η φυγη..<br />
η επιμονη..η υπομονη..η σιωπη..<br />
ανοιξη παλι..αυτη η ανοιξη θυμαμαι σε πληγωνε..<br />
το χ που δειλιαζει και εγινε δ..<br />
και κυλησε..<br />
το σκοταδι σκεπασε..<br />
αυτα που ξερεις ειναι μονο οσα αντεχεις..<br />
σκυβεις και συνεχιζεις..<br />
το φεγγαρι ψηλα..<br />
κρυμμενο πισω απο το γαλαζιο συννεφο..<br />
ο πυργος ψηλος..<br />
τα τουβλα απο ζαχαρη..<br />
θυμαμαι λες και αμεσως ξεχνας..<br />
μια σκεψη μια εικονα<br />
μια μυρωδια ενα δακρυ<br />
μια αγκαλια<br />
ενα ψεμα λιγο αιμα να τρεχει..<br />
ενα χαρτι..το μουτζουρωνεις το σκιζεις<br />
δεν αγοραζεσαι<br />
ουτε το κορμι ουτε η ψυχη<br />
το μυαλο ολα δικα σου<br />
μονο δικα σου<br />
παντα δικα σου<br />
το πεπλο παντα θα σκεπαζει καθε σου σκεψη<br />
καθε εικονα καθε ξημερωμα<br />
τοτε που η καρδια σταματαει για λιγακι<br />
το πετας το χαρτι το καις<br />
και παλι μονος ξενυχτας<br />
τα χρονια περνανε<br />
τα μαλλια σου αλλαζουν χρωμα<br />
και τα ματια και τα ματια<br />
λιγο αποτραβιουνται..<br />
τα ματια..<br />
λιγο ξεθωριαζουν<br />
τα ματια<br />
λιγο βουβαινονται<br />
τα ματια<br />
λιγο κλεινουν<br />
και ο υπνος ερχεται και σε σκεπαζει<br />
τα ματια σου<br />
και μετα και την ψυχη σου<br />
τα ματια σου<br />
και μετα και την καρδια σου<br />
τα ματια σου<br />
και μετα και το μυαλο σου<br />
το χαρτι το καις<br />
και βαζεις φωτια σου και στην ψυχη σου<br />
και βαζεις φωτια και στην καρδια σου<br />
και βαζεις φωτια και στο μυαλο σου<br />
και αρχιζει να σιγοκαιει και η φωτια στα ματια σου..</div>
rip1708http://www.blogger.com/profile/05568913187574146737noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3122890514846514551.post-48126221404760470772013-02-24T01:19:00.002+02:002013-02-24T01:19:36.705+02:00ρωγμες..<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<i><span style="color: #134f5c;">λενε πως αν σπασεις εναν ανθρωπο πολλες φορες αυτος χανει το σχημα του..αλλαζει μορφη και δεν ειναι ποτε ξανα ιδιος..αναμεσα στις τρυπες απο τα κομματια που χαθηκαν στα κενα φωλιαζει απλετο σκοταδι η φως..ξαναγεννιεται..μεταβαλλεται..μοιζει με τις γριλιες που εχουν τα παραθυρα..οπως τρυπωνει το φως η το δκοταδι απο τις χαραμαδες και αλλαζει τις σκιες στο δωματιο..</span></i><br />
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/I7w-6TGywCs?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe><i><span style="color: #134f5c;">μια γυαλινη κουκλα απο πορσελανη..ας την βαφτισουμε νταλια..με μαλλια καταξανθα σπαστα και ματια θολα..την πρωτη φορα που επεσε απο το κομοδινο εσπασε σε δυο μεγαλα κομματια..την πηρε ο ιδιοκτητης και την κολλησε με κολα..πηχτη παχια κολλα διαφανη να μην φαινονται οι ρωγμες..της ξαναφορεσε το φορεμα και κανενας δεν αντιληφθηκε τι συνεβη το προηγουμενο βραδυ..επειδη την αγαπουσε και δεν ηθελε να του χαλασει την ανεβασε πιο ψηλα πανω στην βιβλιοθηκη να μην την φτανει κανεις και μοναχα να την κοιταζει..ενα θυμωμενο απογευμα ο ανεμος φυσηξε δυνατα απο την ανοιχτη πορτα και την εριξε κατω..χαρηκε που καποιος την βρηκε..ο ιδιοκτητης ελειπε και ενας γειτονας τρομαγμενος απο τον θορυβο την βρηκε..του την επεστρεψε..ειχαν σπασει τα κατασπρα χερια της..ο ιδιοκτητης της λυπηθηκε και πηρε παλι την πηχτη κολλα και της τα κολλησε ξανα..της αγορασε και ενα πιο ομορφο φορεμα με πολυ μακρια μανικια για να μην φαινονται οι ρωγμες που αφησε το σπασιμο..λιγες μερες αργοτερα ο γατος ανεβηκε στην βιβλιοθηκη και ενω η νταλια χαρηκε τοσο πολυ που ειχε λιγη παρεα εκεινος λιγο αδεξιος την εριξε ξανα απο την βιβλιοθηκη..αυτη την φορα τα κομματια ηταν πιο πολλα εκτος απο τα χερια της που εσπασαν ξανα..εσπασαν και τα ποδια της και μια μεγαλη ρωγμη διεσχισε το κατασπρο της προσωπο..ο ιδιοκτητης της ο φραγκισκος ματωσε που το ομορφο της προσωπο ειχε χαλασει και επιχειρησε για αλλη μια φορα να την κολλησει..η νταλια ενιωθε το σωμα της να το διαπερναει ο αερας καθως και καθε φορα εχανε και μικρα μικρα κομματια απο την πορσελανη της..κομματια που χανοντουσαν απο τον αερα που ηταν τοσο μικρα και δεν φαινοντουσαν και κανενας δεν τα προσεχε..ενω εμοιαζε ιδια η μεγαλη ρωγμη στο προσωπο εδειχνε οσα της ειχαν συμβει και οσο και αν ο φραγκισκος προσπαθουσε να την βαψει δεν μπορουσε να την εξαφανισει..</span></i></div>
rip1708http://www.blogger.com/profile/05568913187574146737noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3122890514846514551.post-45063880120662049882013-01-29T20:59:00.003+02:002013-01-29T20:59:57.705+02:00αμμος χαρας..<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<i>η αγαπη..το τωρα..το παρον..το παρελθον το μελλον..χρωματα που ανακατευονται..η ζωη σε χρονο ενεστωτα..ο ερωτας σε προσωπο ουδετερο..πως το προσωπο σου παραμορφωνεται μεσα απο τα ματια του αλλου..πως τα ματια σου παραμορφωνουν την ψυχη του αλλου..ονειρα επιθυμιες και θελω..ονειρα ασπρα ονειρα μαυρα που εγιναν γκρι και δεν μπορον να χωρησουν..ενα νανουρισμα που τυρραναει τα χειλη..ενα δακρυ που κυλαει σε καθε δειλινο..ενα αστερι που φωτιζει στο βαθος του δρομου..η μοναξια η χαρα η ευτυχια..το μαζι το χωρια..το μελλον..ασπρο η κοκκινο.."τον περισσοτερο καιρο σωπαινεις στο τζαμι στο θαμπο της οικουμενης..κοιτας αυτα που δεν καταλαβαινεις και ουτε που ξερεις τι και πως.." η σιωπη φερνει δυο ανθρωπους πιο κοντα η πιο μακρια? πεπλα σιωπης και κυματισμοι πανω στο θαμπο γυαλι της θαλασσας..κυματα σαν αναμνησεις και πελαγη θλιψης..ακτες γεμματες με αμμο χαρας..διαφανη..να μπλεκει στην ψυχη..και γινεται ενα μαζι της.."το μαζι το ναι τα βηματα"</i></div>
rip1708http://www.blogger.com/profile/05568913187574146737noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3122890514846514551.post-21560765728468729532012-11-27T00:35:00.001+02:002012-11-27T00:35:49.923+02:00ηλιαχτιδα..<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
μια φορα και εναν καιρο ηταν μια ηλιαχτιδα..ηταν θλιμμενη..σκοτεινη..μωβ σε αντιθεση με ολες τις υπολοιπες..εβγαινε μονο στο ημιφως και φωτιζε το βουνο διπλα στην μεγαλη θαλασσα..ο ουρανος την αγκαλιαζε ομως εκεινη επαιρνε μονο χαρα απο τον γαλαζιο ωκεανο..φανταζοταν οτι οταν βυθιζοταν μεσα του ολα τα φυκια και τα θαλασσινα νερα ζωντανευαν..οτι οι γοργονες την θαυμαζαν ετσι αλλιωτικη που εμοιαζε και ηθελαν να την φτασουν..ο ηλιος την κοιταζε θλιμμενος που ηταν τοσο διαφορετικη απο εκεινον και το φεγγαρακι καμια φορα της εμοιαζε οταν γινοταν μπλε..σεριανιζαν μαζι στου ουρανου τα μερη..τις χαριζε αστερια να ντυνει τα πεπλα της και αστεροσκονη να φωτιζει τα ματια της..ενα συννεφο της εβαζε για προσκεφαλι να ξαπλωνει οταν κουραζεται..μια ηλιαχτιδα και ενα φεγγαρι..ποσο αλλιωτικο διδυμο..ενα σταχυ που κοιταζε μια νυχτια ενα αστερακι να πεφτει ειδε αυτο το παραξενο ζευγαρι και δακρυσε απο την ομορφια..ποσα βλεμματα..ποσα αγγιγματα..ποσος πονος απο αγαπη στα ματια..ο πονος ειναι αυτος που μας κανει αληθινους σκεφτηκε..και εγειρε νυσταγμενο στην ζεστη γη..</div>
rip1708http://www.blogger.com/profile/05568913187574146737noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3122890514846514551.post-52321512119811355382012-11-10T20:31:00.001+02:002012-11-10T20:34:49.516+02:00"αγριο μελι"<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<em>"σαραντα χρονια ανωριμος ξεφτιλας δον κιχωτης"</em><br />
<em>ειναι τοσο ανωριμο να κυνηγας ονειρα?</em><br />
<em>χιμαιρες..μαγεια και νεραιδες?</em><br />
<em>σε κατατασει αυτοματα στους τρελους στους ανυπαρκτους</em><br />
<em>ποιος ειναι ο τροπος που δημιουργεις σκεψεις?</em><br />
<em>συναισθηματα αγαπες και μιση?</em><br />
<em>πως καταφερνεις να διατηρησεις τον εαυτο σου</em><br />
<em>μπροστα στην αποδοκιμασια των αλλων?</em><br />
<em>"η τρελα μου με ξεπλυνε απο το αμαρτημα της φτηνιας"</em><br />
<em>δεν θα ηθελα να ειμαι φτηνη</em><br />
<em>ουτε τρελη θα ηθελα να ειμαι ομως νομιζω </em><br />
<em>οτι καποια πραγματα δεν μπορεις ετσι απλα να τα αποφυγεις</em><br />
<em>και αναμεσα στα δυο σιγουρα διαλεγω την τρελα</em><br />
<em>"και επανω στο καλυτερο με ξυπναγαν με βια για να με αποκοιμησουνε δασκαλοι στα θρανια"</em><br />
<em>να σου πω ενα μυστικο?</em><br />
<em>παντα σιχαινομουν το σχολειο..</em><br />
<em>να σου πω και ενα πιο μεγαλο μυστικο?</em><br />
<em>το προτιμουσα απο εδω..</em><br />
<em>ανοιγα ενα βιβλιο χανομουν σε μια εξισωση και ξεχνουσα να σκεφτω..</em><br />
<em>μαριονετα ημουν..</em><br />
<em>ετσι μεγαλωσα ετσι εζησα..</em><br />
<em>ετσι ζω..</em><br />
<em>με κινουν νηματα..</em><br />
<em>το δικο σου το δικο τους</em><br />
<em>καποιου τριτου..</em><br />
<em>τα σχοινια γαντζωθηκαν τοσο βαθια κατω απο το δερμα μου</em><br />
<em>που σαν κισσοι εισχωρησαν μεσα μου </em><br />
<em>ενωθηκαν με την ψυχη μου</em><br />
<em>με το μπορω μου </em><em>και το θελω μου..</em><br />
<em>ξεχασα τι μπορω και τι θελω..</em><br />
<em>ποιο καλο ειναι το καλο το δικο μου?</em><br />
<em>"να μεγαλωσω ξεχασα και εμεινα στο ραφι..</em><br />
<em>ετσι για παντα κρατησα την παιδικη μου εικονα.."</em><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<object width="320" height="266" class="BLOGGER-youtube-video" classid="clsid:D27CDB6E-AE6D-11cf-96B8-444553540000" codebase="http://download.macromedia.com/pub/shockwave/cabs/flash/swflash.cab#version=6,0,40,0" data-thumbnail-src="http://3.gvt0.com/vi/-93my5_KlXs/0.jpg"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/-93my5_KlXs&fs=1&source=uds" /><param name="bgcolor" value="#FFFFFF" /><param name="allowFullScreen" value="true" /><embed width="320" height="266" src="http://www.youtube.com/v/-93my5_KlXs&fs=1&source=uds" type="application/x-shockwave-flash" allowfullscreen="true"></embed></object></div>
<br /></div>
rip1708http://www.blogger.com/profile/05568913187574146737noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3122890514846514551.post-83590271504792569122012-11-09T09:34:00.004+02:002012-11-09T09:34:57.631+02:00"της φωτιας οι μαγοι"<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;">Από τα πέρατα της γης</span><br style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;" /><span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;">φέραν της φωτιάς οι μάγοι</span><br style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;" /><span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;">ονείρατα φιλόξενα</span><br style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;" /><span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;">μήπως και σπάσουνε οι πάγοι</span><br style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;" /><br style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;" /><span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;">Στη φωτιά ρίχνω όλα τα ταμένα</span><br style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;" /><span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;">όνειρα πάρτε με μαζί κι έμενα</span><br style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;" /><span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;">να χαθώ σε τραγούδια περασμένα</span><br style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;" /><span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;">κάπου εκεί όσα έχω χρεωμένα ζω</span><br style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;" /><br style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;" /><span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;">Μήπως θαρρέψει ο άνθρωπος</span><br style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;" /><span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;">και ψάξει στα χαμένα</span><br style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;" /><span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;">και βάλει χώρια τα καλά</span><br style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;" /><span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;">χώρια τα στερημένα</span><br style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;" /><br style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;" /><span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;">Στη φωτιά ρίχνω όλα τα ταμένα</span><br style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;" /><span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;">όνειρα πάρτε με μαζί κι έμενα</span><br style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;" /><span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;">να χαθώ σε τραγούδια περασμένα</span><br style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;" /><span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;">κάπου εκεί όσα έχω χρεωμένα ζω</span><br style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;" /><br style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;" /><span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;">Από τα πέρατα της γης</span><br style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;" /><span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;">φέραν της φωτιάς οι μάγοι...</span><br />
<span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;"><br /></span>
<span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;"><br /></span>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: x-small;"><i>μηπως θαρρεψει ο ανθρωπος..αι ψαξει στα χαμενα..</i></span><br />
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: x-small;"><i>ποσα χανονται..καθημερινα..καθε λεπτο..</i></span><br />
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: x-small;"><i>δακρυα που ανεβαινουν στα ματια και κατεβαινουν </i></span><br />
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: x-small;"><i>σαν κομπος στον λαιμο..</i></span><br />
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: x-small;"><i>αραγε ζουμε οσα μας ειναι χρεωμενα?</i></span><br />
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: x-small;"><i>και η αδικια?η θλιψη ο πονος..</i></span><br />
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: x-small;"><i>ποσος πονος αναλογει στον καθενα?</i></span><br />
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: x-small;"><i>ποσο πονο εχουν ταξει στον καθενα μας και τον δεχτηκε </i></span><br />
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: x-small;"><i>πριν ξεκινησει την ζωη?</i></span><br />
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: x-small;"><i>και πως μετριεται ο πονος?</i></span><br />
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: x-small;"><i>με δακρυα?με τρελα?με γελιο?με σιωπη?</i></span><br />
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: x-small;"><i>με χιονι?με βροχη?</i></span><br />
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: x-small;"><i>ενω υπαρχουν μοναδες μετρησης γιατι για τον πονο δεν υπαρχει?</i></span><br />
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: x-small;"><i>γιατι δεν εχει διαστασεις?συντεταγμενες?</i></span><br />
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: x-small;"><i>και περιθωριο σφαλματος?</i></span><br />
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: x-small;"><i>ισως η κοινωνια μας να ηταν πιο ευθυγραμμισμενη αν γνωριζαμε πως να μετραμε τον πονο..</i></span><br />
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: x-small;"><i>την θλιψη..το σκοταδι..</i></span><br />
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: x-small;"><i>ισως απλα να μετραμε την αντανακλαση τους..</i></span><br />
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: x-small;"><i>αυτο που τα αλληλοσυμπληρωνει..</i></span><br />
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: x-small;"><i>δεν μετραμε σκοταδι ομως μετραμε φως..</i></span><br />
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: x-small;"><i>γιατι ομως τοτε το φως λειπει?και δεν το φερνουμε πισω.</i></span><br />
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: x-small;"><i><br /></i></span>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: x-small;"><i><br /></i></span>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: x-small;"><i><br /></i></span>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/iY1dGeNE-LI?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<span style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: x-small;"><i>.</i></span></div>
rip1708http://www.blogger.com/profile/05568913187574146737noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3122890514846514551.post-11166778816939568192012-11-01T05:32:00.000+02:002012-11-10T20:33:35.006+02:00τελος οκτωβρη..<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
</div>
rip1708http://www.blogger.com/profile/05568913187574146737noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3122890514846514551.post-63126109214606999282012-09-30T16:30:00.000+03:002012-09-30T16:32:38.602+03:00σχεδον οκτωβρης..<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
ενα σεντονι μωβ..αστραφτει στον ουρανο ο ουρανος..ενα κυμα ζεστης πλανιεται απο το ανοιχτο παραθυρο..ο καμπος σκεπαζεται απο τον καπνο..η θαλασσα διπλα φωτιζει..το βλεμμα πλανιεται..δεν ησυχαζει πουθενα..σκεψεις βουνα..καμποι απο συναισθηματα..ο χρονος που χορευει ενα πλοιο που σε ταξιδευει..εφυγα..γυρισα..και ακομα ονειρευομαι..εναν πλανητη..εναν θεο..εναν πριγκιπα να με σωσει απο την πραγματικοτητα..να με σωσει απο το μυαλο μου..λεξεις υποσχεσεις και ονειρα..βαμμενα κοκκινα μαυρα και πρασινα αλογα να τρεχουν στην ακτη σαν κυματα..ενας κυκλος χρυσος πλατινενιος η ασημενιος..τεσσερις τοιχοι να σε σκεπαζουν απο την βροχη..ο χρονος που κλεινει σε λιγο και ο νεος που ερχεται..ανοιχτες φυλακες και ποντικοι δεσμοφυλακες..μαυροι γλοιωδεις..γυριζεις το βλεμμα και γελας..το τραπεζι διπλα απο το δεντρο κρεβατι ηταν πανερμορφο..ο τσε γελουσε ταλαιπωρημενος και ασπρομαυρος..συμβολο μιας ολοκληρης γενιας..το σφυροδρεπανο ηταν κατακοκκινο..ικανο να σπασει ολα τα δεσμα..οτι δεν λυνεται κοβεται..και οι πορτες ανοιγαν και εκλειναν..ολοκληρες δεκαετιες χωρις ονειρο..στυγνο γαλαζιο..ο πρωινος καφες..ενα δεντρο πιο ψηλο απο οσο χωραει η ματια..η καρεκλα που επινε τον καφε του o μαρξ σε μια τετραγωνη πλατεια..γιατι μια πλατεια να ειναι τετραγωνη?που χαθηκε η εξοδος διαφυγης?το πλοιο σαλπαρε το αεροπλανο εφυγε..η ζωη συνεχιστηκε απο εκει που ειχε μεινει..φθινοπωριασε..εφτασε σχεδον ο οκτωβρης..το κοκκινο πανο κατεβηκε απο το παταρι..περιμενω την μαγισσα μου να ερθει να απλωσει παλι το απαλο ημιφως.. :)</div>
rip1708http://www.blogger.com/profile/05568913187574146737noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3122890514846514551.post-59965527557500110322012-08-29T20:07:00.001+03:002012-08-29T20:07:52.127+03:00καλοκαιρακι<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;">Την ώρα που γεννιόμουνα σχολάγανε οι μοίρες</span><br style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;" /><span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;">μονάχη μου καθόμουνα κι απ’ τη ζωή κρατιόμουνα</span><br style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;" /><span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;">κρατιόμουνα σ’ ένα καφάσι μπίρες</span><br style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;" /><span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;">μονάχη μου καθόμουνα κι απ’ τη ζωή κρατιόμουνα</span><br style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;" /><span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;">κι ονειρευόμουνα σ’ ένα καφάσι μπίρες</span><br style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;" /><br style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;" /><span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;">Την ώρα που περπάτησα μου φέραν και τα δώρα</span><br style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;" /><span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;">μια νύχτα μόνο κράτησα κι απάνω της γονάτισα</span><br style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;" /><span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;">γονάτισα και μου ’λεγαν προχώρα</span><br style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;" /><span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;">μια νύχτα μόνο κράτησα κι απάνω της ξεστράτισα</span><br style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;" /><span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;">και παραστράτησα στην πρώτη κατηφόρα</span><br style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;" /><br style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;" /><span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;">Φωτιά κι ανάσταση καρδιά πονάς και σπάσ’ τα εσύ</span><br style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;" /><span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;">τα χρόνια που ’φτασα να ζω</span><br style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;" /><span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;">φωτιά και δύναμη καρδιά τρελή κι αδύναμη</span><br style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;" /><span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;">στον κόσμο που ’ρθαμε χορτάσαμε γκρεμό</span><br style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;" /><br style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;" /><span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;">Τα λόγια σου τα ψεύτικα φαρμάκι κι αγωνία</span><br style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;" /><span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;">μονάχη μου παντρεύτηκα σε βρήκα σ’ ερωτεύτηκα</span><br style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;" /><span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;">παιδεύτηκα σ’ αυτή την κοινωνία</span><br style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;" /><span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;">μονάχη μου παντρεύτηκα σε βρήκα σ’ εμπιστεύτηκα</span><br style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;" /><span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;">και ρεζιλεύτηκα στην παλιοκοινωνία</span><br style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;" /><br style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;" /><span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;">Φωτιά κι ανάσταση καρδιά πονάς και σπάσ’ τα εσύ</span><br style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;" /><span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;">τα χρόνια που ’φτασα να ζω</span><br style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;" /><span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;">φωτιά και δύναμη καρδιά τρελή κι αδύναμη</span><br style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;" /><span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;">στον κόσμο που ’ρθαμε χορτάσαμε γκρεμό</span>
<br />
<span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;"><br /></span>
<span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;"><br /></span>
<span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;"><br /></span>
<span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;"><br /></span>
<span style="color: #76a5af; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: x-small;"><i>πλησιαζεις και απομακρυνεσαι..γελας και κλεινοντας τα ματια δακρυζεις..</i></span><br />
<span style="color: #76a5af; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: x-small;"><i>αντε και εσυ και ο φλαρος σου φωναζεις ψαχνεις λιγο φως απο τα αστερια</i></span><br />
<span style="color: #76a5af; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: x-small;"><i>και απεναντι τα φυλλα σαλευουν..</i></span><br />
<span style="color: #76a5af; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: x-small;"><i>γελας ξανα και το κυμα σκαει στην ακτη..</i></span><br />
<span style="color: #76a5af; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: x-small;"><i>ελα πες αληθεια τι θελεις..</i></span><br />
<span style="color: #76a5af; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: x-small;"><i>το μικρο σου μυαλουδακι επαναστατει..</i></span><br />
<span style="color: #76a5af; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: x-small;"><i>το καλοκαιρι μην ζοριζεσαι με σοβαρες σκεψεις..</i></span></div>
rip1708http://www.blogger.com/profile/05568913187574146737noreply@blogger.com0